Υ, υ – Y, y,

Το εικοστό γράμμα του ελληνικού αλφάβητου. Προήλθε από το φοινικικό vau, που σήμαινε πάσσαλος, καρφί και προφερόταν ως χειλικός τριβόμενος φθόγγος.  .  .  .

Ν, ν (νι) - N, n

Ν, ν (νι)  =   Το 13ο γράμμα του ελληνικού αλφάβητου και το 14ο γράμμα του λατινικού. Προήλθε από το φοινικικό nun, που σήμαινε ψάρι.  .  .

Ρ, ρ (ρω) - R, r,

Το 17ο γράμμα του ελληνικού αλφάβητου. (Ουδέτερο, το,). Προήλθε από το 20ό του φοινικικού resch (=κεφάλι). Η παλαιογραφία αποκαλύπτει την ποικιλία των μορφών που πήρε αυτό το γράμμα.  .  .  .

Κάππα – Kappa

Το δέκατο γράμμα του ελληνικού αλφάβητου. Προήλθε από το φοινικικό  καφ  που δηλώνει το φοίνικα.  .  .  .

Γάμμα – Gamma

   Γ, γ,  Είναι το τρίτο κατά σειρά γράμμα του Ελληνικού Αλφάβητου. Το όνομά του είναι  γάμμα.   .   .

Βήτα – bita

 Β, β,  Είναι το δεύτερο γράμμα του Ελληνικού Αλφαβήτου και των αλφαβήτων πολλών άλλων λαών.  .  .  .

Θ, θ (θήτα) - Theta

Το όγδοο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου και το πέμπτο κατά σειρά σύμφωνο. Είναι οδοντικό, άφωνο και αντιστοιχεί προς το ψιλό τ και το μέσο δ. Προήλθε από το φοινικικό γράμμα teth = φίδι.  ..  ..  ..

Ο, ο (Όμικρον) – O, o

(όμικρον).  Το δέκατο πέμπτο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου. Προήλθε από το δέκατο έκτο του φοινικικού άγιν (=μάτι).  .  . 

Δ, δ (δέλτα) – D, d, (delta)

Το τέταρτο γράμμα του ελληνικού αλφάβητου και το τρίτο κατά σειρά σύμφωνο. Το ελληνικό όνομά του είναι δέλτα.  .  .  .

Ζ, ζ (ζήτα) – Z, z (zeta)

 Το έκτο γράμμα του ελληνικού αλφάβητου. Ζ υποδηλώνει την έκτη ραψωδία της Ιλιάδας και ζ την έκτη ραψωδία της Οδύσσειας.  .  .  .