Το εικοστό γράμμα του ελληνικού αλφάβητου. Προήλθε από το φοινικικό vau, που σήμαινε πάσσαλος, καρφί και προφερόταν ως χειλικός τριβόμενος φθόγγος. . . .
Στις αρχαίες ελληνικές διαλέκτους
προφερόταν ως ου και είχε σχήμα Υ ή V.
Το τελευταίο αυτό σχήμα μεταφυτεύτηκε στο λατινικό αλφάβητο για να παρασταθεί το φωνήεν U και το σύμφωνο V.
Το y της λατινικής και των νεολατινικών γλωσσών προήλθε από το Υ της ελληνικής, αλλά μετά την κατάκτηση της Ελλάδας από τους Ρωμαίους.
Για το λόγο αυτόν μπήκε μετά το Χ, στο
οποίο τελείωνε το χαλκιδικό (και το λατινικό) αλφάβητο.
Το ύψιλον οφείλει την ονομασία του:
α) είτε στο ότι το γράμμα αυτό χρησιμοποιούνταν ταυτόχρονα και για την
παράσταση του ημιφώνου F (δίγαμμα) και επομένως ως φωνήεν χαρακτηρίστηκε ψιλό,
β) είτε σε αντιδιαστολή και διάκριση
από το δίφθογγο η με την προφορά του οποίου συνέπεσε κατά τους ελληνιστικούς
χρόνους,
γ) είτε στο να υποδηλωθεί η μεταβολή της προφοράς του, γιατί αρχικά αυτή συνέπιπτε με το ου και τελικά λέπτυνε, για να συμπέσει με την προφορά του ι.
Στα νέα ελληνικά το ύψιλον προφέρεται β πριν από φωνήεντα και ηχηρά σύμφωνα (αυγή, αύριο, ευγενικός) και φ πριν από τα άηχα σύμφωνα (αυτός, εύκολος).
Ως αριθμητικό το υ΄ σημαίνει 400 και το ِυ 400.000, ενώ το κεφαλαίο Υ δηλώνει
την εικοστή ραψωδία της Ιλιάδας και το αντίστοιχο μικρό υ την εικοστή ραψωδία της Οδύσσειας.
Πρόσθετα του γράμματος Υ, υ,
(ύψιλον), . . .
Είναι το εικοστό
γράμμα του Ελληνικού Αλφάβητου και ονομάζεται «ύψιλον».
Το όνομα αυτό το έδωσαν στο υ οι
Βυζαντινοί, για να το ξεχωρίζουν από το
οι , που προφερόταν κατά τον ίδιο
τρόπο με το υ .
Το υ έχει την καταγωγή του από το έκτο γράμμα του
φοινικικού αλφάβητου που ονομαζόταν νάκ και σήμαινε καρφί.
Κατά την αρχαία εποχή φαίνεται πως αρχικά προφερόταν όπως
το λατινικό u
και το δικό μας ου .
Ίσως σε ορισμένες περιοχές προφερόταν όπως το σύγχρονο
γαλλικό u (=ιου).
Με τα φωνήεντα α,
ε, η, ο το υ
αποτελεί τις διφθόγγους : αυ = αφ,
ή, αβ, ευ = εφ,
ή, εβ, ηυ = ηφ,
ή, ηβ, ου.
Είναι δίφθογγο φωνήεν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου