Μιαούλης, Ανδρέας – Miaoulis, Andreas

(1769-1835)  -  Ναύαρχος της Ελληνικής Επανάστασης. Το πραγματικό του επώνυμο ήταν Βώκος και ήταν γιος του Δημητρίου Βώκου, εμπορευόμενου πλοιοκτήτη.  .  .  .

Πιθανότατα γεννήθηκε στην Ύδρα, όπου και ήταν εγκατεστημένος.

Από νεαρή ηλικία γνώρισε τη θάλασσα ταξιδεύοντας με το εμπορικό του πατέρα του και του θείου του.

Εμπορευόμενος με τον αδερφό του αγόρασε από τους Τούρκους ένα μπρίκι, που το έλεγαν «Μιαούλ».

Παράδοση :  Σε αυτό λέγεται ότι οφείλει και την επωνυμία Μιαούλης, αντί Βώκος.

Άλλη παράδοση αναφέρει ότι το «Μιαούλης» προέρχεται από το παράγγελμά του προς τους ναύτες «μία ούλοι».

Γρήγορα απέκτησε πολλά χρήματα και μεγάλη φήμη.

Κατά τη διάρκεια των ναπολεόντειων πολέμων, όταν ο αγγλικός στόλος ασκούσε αποκλεισμό στα ισπανικά παράλια, ο Μιαούλης κατόρθωσε να ανεφοδιάσει με σιτάρι τους αποκλεισμένους.

Πήρε μέρος στην Επανάσταση για πρώτη φορά ως ναύαρχος του υδραίικου στόλου εναντίον του στόλου του Καρά Αλή, το 1822.

Η επιχείρηση εκείνη, που στέφτηκε με επιτυχία, σήμανε την αρχή μιας σειράς νικηφόρων ναυμαχιών.

Το 1822 αντιμετώπισε τον τουρκικό στόλο έξω από την Πάτρα, στη Χίο, τις Σπέτσες, τη Μυτιλήνη και σε άλλα σημεία του Βόρειου Αιγαίου.

Το 1824, μετά την καταστροφή των Ψαρών, ο Μιαούλης με 70 καράβια, πυρπολικά και πληρώματα 6.000 περίπου ναυτών, κατόρθωσε, κατά τη ναυμαχία του Γέροντα, να βυθίσει πολλά τουρκικά πλοία του Χοσρέφ πασά και να τον εμποδίσει να καταπνίξει την επανάσταση στη Σάμο. Συνέχισε μάλιστα τις επιθέσεις του εναντίον του τουρκοαιγυπτιακού στόλου, ο οποίος βιάστηκε να φύγει για να μη συγκρουστεί με τον ελληνικό.

Το 1825 ο Μιαούλης ανέλαβε τον ανεφοδιασμό του πολιορκημένου Μεσολογγίου, που τον πέτυχε σε μια πρώτη προσπάθεια, ενώ στη δεύτερη αναγκάστηκε να γυρίσει άπρακτος στην Ύδρα και να στραφεί προς τη Σάμο, που βρισκόταν πάλι σε κίνδυνο.

Το 1826 διορίστηκε επίσημα ναύαρχος των ελληνικών ναυτικών δυνάμεων, προσωρινά όμως, ώσπου να έρθει ο Άγγλος Κόχραν. Μετά την αναχώρηση του τελευταίου, η ναυαρχία δόθηκε και πάλι στο Μιαούλη από τον Καποδίστρια. Οι δύο άντρες όμως ήρθαν σε ρήξη, με αποτέλεσμα το πραξικόπημα του Μιαούλη και την ανατίναξη από αυτόν της φρεγάτας «Ελλάς» και της κορβέτας «Ύδρα» (1831). Ο Μιαούλης διώχτηκε για την ενέργειά του αυτή, αλλά αμνηστεύτηκε μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια.

Αργότερα υπήρξε μέλος της ελληνικής αντιπροσωπίας που πήγε στο Μόναχο για να προσφέρει το στέμμα της Ελλάδας στον Όθωνα. Μετά τον ερχομό του βασιλιά, ο Μιαούλης διορίστηκε αρχηγός του γενικού διευθυντηρίου του στόλου.

Το 1834 τιμήθηκε με το παράσημο του Μεγαλόσταυρου του Σωτήρος και με τον τίτλο του συμβούλου της επικρατείας. Πέθανε από φυματίωση και τάφηκε σε μια ακτή του Πειραιά που πήρε το όνομά του (Ακτή Μιαούλη).

Το 1952 τα οστά του μεταφέρθηκαν σε καινούργιο μνημείο μπροστά στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, επίσης στον Πειραιά.

   Επιμέλεια Άρθρου & Φωτογραφίας : Γεώργιος Λυμπερόπουλος