μαρούλι – marouli

  Φυτό ποώδες που ανήκει στην οικογένεια Σύνθετα (δικοτυλήδονα) και κατάγεται από την Ασία. Η επιστημονική του ονομασία είναι Lactuca sativa (Λακτούκη η ήμερος).  .  .  

Κουνουπίδι – kounoupidi,

Λαχανοκομικό φυτό της οικογένειας Σταυρανθή (κλάση δικοτυλήδονα). Πιο γνωστό είναι το είδος Βρασική η λαχανώδης, ποικιλία βοτρύτις.  .  .

Καλαμπόκι - kalampoki

Φυτό μονοκοτυλήδονο (Zea mays) της οικογένειας Αγρωστοειδές. Ονομάζεται και αραβόσιτος, αραποσίτι, μπαρμπαρόσταρο, κούκλα.  Είναι δημητριακό ευρείας καλλιέργειας.  .  .

Κάνναβις – Kannabis

   Μονοετές δικοτυλήδονο φυτό που ανήκει στην οικογένεια Κανναβίδες. Είναι ψηλό και κατακόρυφο φυτό, με βλαστό που φτάνει τα 2 μ. Τα φύλλα είναι αντίθετα, άμισχα, παλαμοσχιδή και έχουν αδενώδεις τρίχες.  .  .  .

κάκτος – kaktos

Ομάδα φυτών της τάξης Κακτώδη, που ανήκουν στην οικογένεια Κακτίδες. Η οικογένεια αυτή αποτελείται από 1500 περίπου είδη, των ξηρών και θερμών περιοχών.  .  .

κρεμμύδι - kremmydi

Φυτό βολβόρριζο (Allium cepa) του γένους Allium της οικογένειας των Λειλιίδες (κλάση Μονοκοτυλήδονα). Κατάγεται από τις παραμεσόγειες χώρες και την Κεντρική Ασία.  .  .  .

Λεμονιά - Lemonia

Ο καρπός της λεμονιάς… (λεμόνι)… είναι ως γνωστό, ένα από τα πολυτιμότερα φυσικά αγαθά που ανακάλυψε ο άνθρωπος . . .

Καρυδιά – karydia

Δέντρο αιωνόβιο που ζει 150-200 χρόνια ή και περισσότερα και ανήκει στην οικογένεια Γιουγκλανδίδες. Είναι αυτοφυές στη Δυτική Ασία, τα Βαλκάνια και την Ελλάδα. Έχει τεράστια περίμετρο κορμού και κώμης και το ύψος της φτάνει τα 25-30 μ.  .  . 

υάκινθος - yakinthos

Γένος μονοκοτυλήδονων φυτών της οικογένειας Λιλιίδες, στο οποίο ανήκει το είδος Υάκινθος ο ανατολικός (Hyacinthus orientalis). 

δικοτυλήδονα - dikotylidona

Η δεύτερη από τις δύο κλάσεις στις οποίες χωρίζονται τα αγγειόσπερμα φυτά. Περιλαμβάνει τα περισσότερα από τα ποώδη φυτά, τους θάμνους και τα δέντρα, τα οποία .  .  .

μπανανιά - banania

Γένος φυτών (Musa) της οικογένειας Μουσίδες, της τάξης Σκιταμινώδη.  Περιλαμβάνει περίπου 30 είδη ιθαγενή του ισημερινού και των τροπικών χωρών. 

Μανιτάρια, ή, αμανίτες - manitaria

μανιτάρια ή αμανίτες  =   Πολυκύτταροι μύκητες που συναντιούνται την άνοιξη και το φθινόπωρο σε λιβάδια και δάση, στη βάση των δέντρων, πάνω σε σωρούς κοπριάς κ.α.

Τα περισσότερα μανιτάρια έχουν σχήμα «ομπρέλας», με ένα πόδι στη μέση που λέγεται μυκόστυπος ή στύπος, πάνω στο οποίο στηρίζεται το καπέλο που λέγεται μυκοπίλιο ή πίλος.

Στο κάτω μέρος του μυκόστυπου, μέσα στο έδαφος, απλώνεται ένα αραιό δίκτυο από υφές (κλωστές), το μυκήλιο ή θαλλός.

Στο κάτω μέρος του πίλου διακρίνουμε ακτινωτά ελάσματα.

Πάνω στα ελάσματα δημιουργούνται μικρά εξογκώματα, τα βασίδια, από τα οποία παράγονται τα σπόρια. Όταν ωριμάσουν τα σπόρια, ελευθερώνονται και πέφτουν στο έδαφος.

Από τα σπόρια που θα βρεθούν σε κατάλληλες συνθήκες δημιουργείται το μυκήλιο και από αυτό ένα νέο μανιτάρι.

Τα μανιτάρια, όπως όλοι οι μύκητες, δε φωτοσυνθέτουν, είναι ετερότροφοι σαπροφυτικοί οργανισμοί και τρέφονται από οργανικές ουσίες σε αποσύνθεση (αποικοδομητές).

Προσφέρουν έτσι σημαντική υπηρεσία στη φύση συμβάλλοντας στην ανοργανοποίηση της νεκρής οργανικής ύλης.

Τα μανιτάρια χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, στα δηλητηριώδη και αυτά που τρώγονται από τον άνθρωπο.

Στους αγρούς είναι δύσκολο να ξεχωρίσουμε τις δύο κατηγορίες, αν και υπάρχουν αρκετά γνωρίσματα, γιατί χρειάζεται μεγάλη πείρα.

Σήμερα γίνονται ειδικές καλλιέργειες από εδώδιμα μανιτάρια.

Η καλλιέργεια γίνεται χωρίς ηλιακό φως σε ειδικά θερμοσπορεία ή σε υπόγεια, όπου η θερμοκρασία πρέπει να είναι 10-18°C και η σχετική υγρασία του περιβάλλοντος 70-85%.

Το θρεπτικό μέσο που χρησιμοποιείται είναι καλοχωνεμένη κοπριά, ιδίως αλόγων, ανακατεμένη με άχυρο σιταριού.

Το μείγμα, αφού για ένα μήνα υποστεί κατάλληλη κατεργασία, τοποθετείται στο μέρος της καλλιέργειας σε στρώματα 15-30 εκ., όπου πιέζεται και βρέχεται με νερό, ώστε να γίνει στρώμα επίπεδο και συμπαγές.

Στα στρώματα αυτά τοποθετούνται μυκήλια σε βάθος 5 εκ. και όταν η θερμοκρασία της κοπριάς είναι 24-26°C. Σε 7-10 μέρες με σταθερή αυτή τη θερμοκρασία δίνουν γρήγορα το στύπο και τον πίλο.

Ύστερα από περίπου ένα μήνα σκεπάζεται η επιφάνεια του στρώματος με 2-3 εκ. πηλώδους χώματος για να μη χάνεται η υγρασία και η θερμοκρασία της κοπριάς, που θα πρέπει να διατηρείται στους 12-14°C, οπότε η παραγωγή κρατά 4-6 μήνες.

Παράλληλα η υγρασία του περιβάλλοντος πρέπει να είναι στο 70-80% και τα ποτίσματα να γίνονται με χλιαρό νερό.

Η συγκομιδή τους αρχίζει 5-6 εβδομάδες από την τοποθέτηση των μυκηλίων στην κοπριά.

Γενικά, η καλλιέργεια των μανιταριών είναι εύκολη, φθηνή και αποδοτική.

Επιμέλεια όλου του άρθρου & της Φωτογράφησης :   Γεώργιος Λυμπερόπουλος 

Η αναζήτηση στο άρθρο :  manitaria, amanites, #manitaria, #amanites, @manitaria,