δικοτυλήδονα - dikotylidona

Η δεύτερη από τις δύο κλάσεις στις οποίες χωρίζονται τα αγγειόσπερμα φυτά. Περιλαμβάνει τα περισσότερα από τα ποώδη φυτά, τους θάμνους και τα δέντρα, τα οποία .  .  .

σχηματίζουν άνθη και καρπούς που διακρίνονται εύκολα.

Οι καρποί προέρχονται από την ωοθήκη και περιέχουν τα σπέρματα.

Οι κοτυληδόνες, πολύ παχιά μικρά φύλλα, χωρίς χλωροφύλλη, είναι δύο, σπάνια περισσότερες.

Βρίσκονται στα σπέρματα, περιβάλλουν το φυτικό έμβρυο και αποτελούν ξεχωριστό γνώρισμα στα δικοτυλήδονα (από εδώ βγήκε και η ονομασία).

Τα κύρια χαρακτηριστικά των δικοτυλήδονων φυτών είναι:

α) Η κύρια ρίζα τους είναι περισσότερο αναπτυγμένη από τα παράρριζά της και χαρακτηρίζεται ως πασσαλώδης.

β) Ο βλαστός έχει συνήθως έναν κύριο άξονα και πολλές διακλαδώσεις.

γ) Ο βλαστός και η ρίζα ξεχωρίζουν από την κυκλική διάταξη των ηθμαγγειωδών δεσμίδων. Ανάμεσα στις ηθμώδεις και αγγειώδεις δεσμίδες (ξήλωμα και φλοίωμα) υπάρχει το κάμβιο, που είναι μια στιβάδα κυττάρων από την οποία γίνεται η κατά πάχος αύξηση του βλαστού.

δ) Τα φύλλα έχουν δικτυωτή νεύρωση με διάφορα σχήματα και φύονται στο βλαστό, σε μικρές ή μεγάλες αποστάσεις μεταξύ τους. Μπορεί να είναι απλά ή σύνθετα.

ε) Τα άνθη έχουν τύπο πεντάκυκλο, δηλαδή τα διάφορα όργανά τους έχουν τοποθέτηση σε πέντε κύκλους. Έτσι, έχουμε από έξω προς τα μέσα: τον κάλυκα, τη στεφάνη, δύο κύκλους από στήμονες και στον εσωτερικό κύκλο τον ύπερο ή την ωοθήκη με δύο ή τρεις χώρους. Κάθε κύκλος ή σπόνδυλος αποτελείται συνήθως από 4 ή 5 μέλη (σέπαλα, πέταλα, στήμονες).