ηπατίτιδα – ipatitida

Η οξεία ηπατίτιδα προκαλεί ίκτερο, κνησμό, κοιλιακό πόνο, ευαισθησία του ήπατος, αδιαθεσία, ανορεξία, πυρετό και ναυτία.  Οξεία ή χρόνια ασθένεια .  .  .  .

τα συμπτώματα της οποίας είναι παρόντα ή μη ειδικά.

Η θεραπεία περιλαμβάνει κλινοστατισμό και ανακούφιση των συμπτωμάτων. Όλα τα μη απαραίτητα φάρμακα πρέπει να διακοπούν και να απαγορευτεί το αλκοόλ. Η χρόνια ηπατίτιδα μπορεί να προκαλέσει όλα τα προηγούμενα συμπτώματα αλλά αυτά τείνουν να είναι πιο ύπουλα στην έναρξή τους.

Η διαγνωστική διερεύνηση περιλαμβάνει εξετάσεις αίματος, για να εκτιμηθεί η ηπατική λειτουργία, βιοψία του ήπατος για να ταξινομηθεί ο τύπος και η αιτία της ηπατίτιδας και υπερηχογράφημα.

Υπάρχουν πολλές αιτίες. Μερικοί παράγοντες μπορεί να προκαλέσουν οξεία ή χρόνια ηπατίτιδα.

Ιογενής ηπατίτιδα :    Κλασικά αναφέρεται στη λοίμωξη με έναν από τους λεγόμενους ιούς της ηπατίτιδας, που είναι 5: A, B, C, D, E.

Πολλοί άλλοι ιοί προκαλούν ηπατική λοίμωξη και αυτοί περιλαμβάνουν τον ιό του αδενικού πυρετού και του ΑΙDS.

Η θεραπεία με πολλά φάρμακα προκαλεί ηπατίτιδα ως ανεπιθύμητη ενέργεια.

Παραδείγματα είναι η υπερδοσολογία με παρακεταμόλη, η γενική αναισθησία με αλοθάνιο και το μεθυλ-ντοπα. Αυτοάνοσα νοσήματα, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, μπορεί να συνοδευτούν με χρόνια ηπατίτιδα.

Κεραυνοβόλος ηπατίτιδα :    Είναι η σοβαρότερη μορφή φλεγμονής του ήπατος. Υπάρχει μια μαζική καταστροφή των ηπατικών κυττάρων που καταλήγει σε ηπατική ανεπάρκεια με σοβαρό ίκτερο, διαταραγμένη συνείδηση, κατακράτηση υγρών και μια αιμορραγική διάθεση. Ακολουθεί νεφρική ανεπάρκεια. Οι αιτίες περιλαμβάνουν κατάχρηση αλκοόλ, οξεία ιογενή ηπατίτιδα, υπερδοσολογία παρακεταμόλης.

Η μεταμόσχευση ήπατος έχει βελτιώσει ουσιαστικά την εξέλιξη αυτής της κατάστασης.

Λοιμώδης ηπατίτιδα :    Οφείλεται στον ιό της ηπατίτιδας Α και μεταδίδεται με την κατανάλωση τροφών που είναι μολυσμένες με κοπρανώδες υλικό από ένα προσβεβλημένο άτομο, ειδικά ψάρια, και είναι συχνή σε περιοχές όπου υπάρχει φτωχή υγιεινή. Στα ζεστά κλίματα έχει την τάση να συμβαίνει αργά κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Στις τροπικές περιοχές έχει μια εποχιακή διακύμανση.

Η επωαστική περίοδος είναι 15-45 ημέρες. Οι ασθενείς δεν πρέπει να επιστρέφουν στις δουλειές τους τουλάχιστον εφτά ημέρες μετά την πλήρη ίασή τους, όταν η πρόγνωση είναι καλή και δεν υπάρχει κίνδυνος λοίμωξης. Η ηπατίτιδα Ε είναι παρόμοια της ηπατίτιδας Α, εκτός του γεγονότος ότι στην εγκυμοσύνη η θνησιμότητα της ηπατίτιδας Ε μπορεί να είναι υψηλότερη του 20%.

Ηπατίτιδα εξ ορού :    Οφείλεται στους ιούς Β, C, D. Έχουν τις ίδιες οδούς μετάδοσης

–διαμέσου μολυσμένου αίματος στη μετάγγιση, διαμέσου μολυσμένων βελονών σε ναρκομανείς, κατά τη σεξουαλική επαφή

– και έχουν μια επωαστική περίοδο περισσότερο από 180 ημέρες, στην περίπτωση της ηπατίτιδας Β.

Αυτές οι ιογενείς λοιμώξεις έχουν μεγαλύτερη θνησιμότητα (1-3% για την ηπατίτιδα Β και C και πάνω από 20% για τον ιό του D) και οι ιοί μπορεί να παραμείνουν στο αίμα για πολλά χρόνια, προκαλώντας κατάσταση χρόνιων φορέων και χρόνιας ηπατίτιδας.

Η διάγνωση αυτών των διάφορων μορφών λοιμώξεων γίνεται με την ανεύρεση ειδικών αντισωμάτων και αντιγόνων στο αίμα. Ακολουθώντας την ανακάλυψη του υπεύθυνου ιού, η ηπατίτιδα μη –Α, μη –Β σήμερα είναι γνωστή ως ηπατίτιδα C.

Η παραμονή του ιού της ηπατίτιδας Β στο αίμα με ηπατική φλεγμονή που διαρκεί περισσότερο από 6 μήνες, μετά από τη λοίμωξη με ηπατίτιδα Β, ορίζεται ως χρόνια ηπατίτιδα Β. Το ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα είναι συχνό σε περιοχές του κόσμου όπου η συχνότητα φορέων ηπατίτιδας Β είναι συχνή και η χρόνια ηπατίτιδα μπορεί να καταλήξει σε κίρρωση. Έτσι μεγαλύτερη προσπάθεια πρέπει να γίνει για να βρεθεί θεραπεία για την ηπατίτιδα Β (τη χρόνια μορφή της) και η πλέον αποτελεσματική είναι η χρήση του φαρμάκου ιντερφερόνης, ενός αντιικού χημειοθεραπευτικού.

Η ανταπόκριση σ’ αυτή τη θεραπεία μπορεί να είναι απογοητευτική με μεγάλο ποσοστό υποτροπής.

Ηπατίτιδα εξ αλοθανίου :   Είναι μια πολύ σπάνια μορφή ηπατίτιδας που συμβαίνει μετά από έκθεση σε αλοθάνιο κατά τη διάρκεια αναισθησίας (1/35.000). Αναπτύσσεται ίκτερος 3-4 ημέρες μετά την έκθεση και περιστασιακά μπορεί να αναπτυχθεί σε μια θανατηφόρα μαζική ηπατική νέκρωση, είναι άγνωστης αιτιολογίας αλλά πιθανόν έχει μια ανοσολογική βάση. Είναι συχνότερη μετά από πολλαπλές εκθέσεις σε σύντομο χρονικό διάστημα (λιγότερο από 28 ημέρες), στην παχυσαρκία, στη μεσαία ηλικία και στις γυναίκες. Είναι σπάνια στα παιδιά.

 

Επιμέλεια Άρθρου & Φωτογραφίας : Γεώργιος Λυμπερόπουλος

Η αναζήτηση στο άρθρο :   Hpatitis, hpatitida, hepatitis, #hpatitida, #ipatitida, #hepatitis, #ηπατιτιδα,

          GLi – Pedia, Εγκυκλοπαίδεια,