Σαρκοφάγο θηλαστικό ζώο που κατατάσσεται στην οικογένεια Υαινίδες. Το όνομα ύαινα αποδίδεται σε τρεις τουλάχιστον αντιπρόσωπους της οικογένειας Υαινίδες: . . .
1) στην Ύαινα τη στικτή (Crocuta crocuta), που ζει στη Νότια, Κεντρική και Ανατολική Αφρική ως τα οροπέδια της Αιθιοπίας,
2) στην Ύαινα τη ραβδωτή (Ηyaena hyaena), που είναι διαδομένη στη Βόρεια Αφρική και στη Νότια Ασία και
3) στην Ύαινα την καστανόχρωμη (Ηyaena brunnea) που ζει στη Νότια Αφρική.
Οι ύαινες είναι μεγαλόσωμα και ισχυρά ζώα.
Το μήκος του σώματος τους φτάνει τα 1,30 μ., της ουράς περίπου τα 30 εκ., ενώ το ύψος τους στο ακρώμιο είναι 70-80 εκ.
Χαρακτηριστικό των υαινών είναι ότι τα
πίσω άκρα είναι κοντύτερα από τα μπροστινά με αποτέλεσμα η ράχη να παρουσιάζει
μια αρκετά έντονη κλίση.
Η ιδιόμορφη κατασκευή του σώματος αναγκάζει το ζώο να περπατά με δυσκολία.
Ο λαιμός της ύαινας είναι χοντρός και δυνατός.
Το κεφάλι έχει κοντόχοντρο ρύγχος, αφτιά μεγάλα και όρθια και μάτια λοξά.
Το σώμα καλύπτεται από τραχύ και ανορθωμένο τρίχωμα.
Στο λαιμό και τη ράχη αναπτύσσεται χαίτη και η ουρά είναι φουντωτή.
Στη βάση της ουράς υπάρχουν αδένες που εκκρίνουν μία πολύ δύσοσμη ουσία.
Οι ύαινες είναι νυχτόβια και δειλά ζώα.
Ωστόσο, τα σαγόνια και τα μπροστινά άκρα τους είναι τα ισχυρότερα σε σύγκριση με εκείνα όλων των άλλων σαρκοφάγων. Τρώνε οποιοδήποτε θήραμα βρεθεί διαθέσιμο στην περιοχή τους, καθώς επίσης και πτώματα.
Οι ύαινες είναι κοινωνικά ζώα. Ζουν σε αγέλες από 10-40 άτομα, μεταξύ των οποίων τα θηλυκά είναι περισσότερα. Συνηθίζουν να κινούνται και να κυνηγούν σε ορισμένες περιοχές, ώστε να μη δημιουργούνται συμπλοκές με άλλες αγέλες. Περνούν το μεγαλύτερο μέρος της μέρας σε υπόγειες τρύπες ή σπηλιές. Τα θηλυκά γεννούν 1-5 μικρά μετά από κυοφορία 90 ημερών. Τα μικρά αναπτύσσονται τελείως μετά από δύο χρόνια.
Οι ύαινες είναι επικίνδυνες γιατί
επιτίθενται στον άνθρωπο, ωστόσο είναι ωφέλιμες γιατί απαλλάσσουν το περιβάλλον
από νεκρούς οργανισμούς που είναι φορείς μικροβίων.
Πρόσθετα για την Ύαινα . . .
Το απεχθέστερο σαρκοβόρο θηλαστικό, που ζεί στις ζούγκλες
του Σουδάν, της Νότιας Αφρικής, των Ινδιών και της Βιρμανίας.
Τρέφεται από τις σάρκες των θνησιμαίνων ζώων και η
κατασκευή του σώματός της είναι κατ` αυτόν τον τρόπο, ώστε να συγκεντρώνεται
όλη η δύναμη στο εμπρόσθιο μέρος, δηλαδή στο στέρνο, στο λαιμό και στο κεφάλι.
Την ημέρα κρύβεται
στα κρησφύγετα της και την νύχτα βγαίνει για να βρει την τροφή της.
Ακολουθεί κατά κανόνα τα μεγάλα άγρια ζώα, για να τραφεί
από τα απομεινάρια της τροφής τους, ή, οδηγείται από τη δυσοσμία των πτωμάτων.
Την έξοδο της συνοδεύουν απαίσιες υλακές (ουρλιάσματα) και όταν είναι
πεινασμένη, εισβάλει στα χωριά προσβάλλοντας τα κατοικίδια ζώα ακόμη προσβάλει
και μικρά παιδιά στο πέρασμά της. Επίσης τρώει ακαθαρσίες, ή, πτώματα νεκρών
απ` τα νεκροταφεία.
Η ύαινα είναι εκφυλισμένος απόγονος γένους θυλαστικού των
υαινιδών, που ζούσαν και στην Ευρώπη.
Η σημερινή ύαινα
απαντάται σε τρία είδη :
Τη στικτή = που
είναι μεγαλύτερη απ` όλες.
Τη ραβδωτή
και την καστανόχρωμη.
Η θηλυκιά ύαινα γεννά
3 – 4 μικρά χρώματος ξανθού, που
όταν συλληφθούν εξημερώνονται εύκολα.
Οι πληγές που
επιφέρουν στον άνθρωπο οι ύαινες καταλήγουν στον τέτανο, ή, ακόμη και την
σηψαιμία, εξ` αιτίας της μολυσμένης της τροφής.
(Άνθρωποι που δούλεψαν για το
συγκεκριμένο άρθρο είναι : LoverBoy, BestDj, Aiwn, earth, GeorgeLi)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου