Ινδονησία – Indonisia

Νησιωτικό κράτος της νοτιοανατολικής Ασίας. Η θέση και τα σύνορα τις Ινδονησίας είναι μεταξύ των νήσων, που αποτελούν τη Δημοκρατία της Ινδονησίας βρίσκονται μεταξύ του Ινδικού και Ειρηνικού ωκεανού. .  .  

  Στα βόρεια βρέχονται από τη θάλασσα της Βεγγάλης, τη νότια Σινική θάλασσα, τη θάλασσα της Κελέβης και τον Ειρηνικό ωκεανό, στα νότια από τον Ινδικό ωκεανό, στα ανατολικά από τις θάλασσες Αραφούρα και Τιμόρ και στα δυτικά από τον Ινδικό ωκεανό. Τα χερσαία σύνορα της Ινδονησίας τη χωρίζουν από τη Μαλαισία, την Παπούα Νέα Γουινέα και το Τιμόρ Λέστε.

Η έκταση της Ινδονησίας είναι   1.904.443 τ. χλμ., ο πληθυσμός της είναι  212.195.000 κάτ., όπου η πρωτεύουσα είναι η Τζακάρτα (9.341.000 κάτ), μιλάνε την γλώσσα την Ινδονησιακή, ενώ το θρησκεία είναι ο Ισλαμισμός, ο βουδισμός, ο χριστιανισμός, καθώς επίσης το νόμισμα της είναι τα Ρουπία Ινδονησίας. 

Μορφολογία :  Από γεωλογική άποψη τα νησιά της Ινδονησίας θεωρούνται λείψανα παλιάς ξηράς που στα προϊστορικά χρόνια ήταν συνέχεια της ασιατικής γης προς την Αυστραλία. Το συμπέρασμα αυτό συνάγεται από την αβαθή θάλασσα που απλώνεται μεταξύ των νησιών και από τη διεύθυνση των βουνών των νοτιοανατολικών ασιατικών οροσειρών. Η περιοχή αποτελείται από την εξωτερική ορεινή ζώνη και από την εσωτερική χαμηλή γη. Η οροσειρά της Βιρμανίας συνεχίζει κάτω από τη θάλασσα στη Δυτική Σουμάτρα, την Ιάβα και τα νησιά της Μικρής Σούνδης. Ανατολικότερα οι ασιατικές οροσειρές διαμορφώνουν την ορεινή Βορειοανατολική και Κεντρική Σουμάτρα. Διάφοροι πορθμοί χωρίζουν τα νησιά και ενώνουν τις παραπάνω θάλασσες. Ο πορθμός Σούντα βρίσκεται μεταξύ Ιάβας και Σουμάτρας, ο πορθμός Μακασάρ μεταξύ Κελέβης και Βόρνεο, ο πορθμός Βαλαμπάκ μεταξύ Βόρνεο και Φιλιππίνων και ο πορθμός της Μαλάκας μεταξύ Σουμάτρας και Μαλαισίας.

Τα περισσότερα από τα βουνά της Ινδονησίας είναι ηφαιστειογενή. Ένα ηφαιστειακό τόξο περνάει από την Ιάβα, τη Σουμάτρα (ψηλότερη κορυφή το όρος Κερίντσι, ύψους 3.798 μ.), τη Βόρνεο, τη Νέα Γουινέα και καταλήγει στις Φιλιππίνες. Στην Ιάβα υπάρχουν πάνω από χίλια ηφαίστεια, που πολλά είναι ενεργά, με κυριότερο το ενεργό ηφαίστειο του νησιού Κρακατάου. Τα ψηλότερα ηφαιστειογενή όρη στην Ιάβα είναι το Σλαμέτ (3.428 μ.) και το Σαμέρου (3.676 μ.).

Ποτάμια – Λίμνες :  Οι σπουδαιότεροι ποταμοι που διαρρέουν τα νησιά της Ινδονησίας είναι οι εξής: Καπούας, Μπαρίτο και Μαχάκαμ (Βόρνεο), Σόλο (Ιάβα), Κάμπαρ (Σουμάτρα), που εκβάλλει στον πορθμό της Μαλάκας κ.ά.

Η μεγαλύτερη λίμνη της Ινδονησίας είναι η Τόμπα στη Σουμάτρα. Άλλες σημαντικές λίμνες είναι οι Τοβούτι και Πόσο στην Κελέβη και η Σαμάγιαγκ και Τζέμπαγκ στο Βόρνεο.

Κλίμα :  Η Ινδονησία βρίσκεται στην περιοχή του ισημερινού, επομένως το κλίμα της είναι θερμό και υγρό. Ωστόσο, οι θερμοκρασίες δεν είναι υπερβολικά υψηλές, λόγω των ανέμων του ωκεανού. Χαρακτηριστικό της νησιωτικής περιοχής είναι ότι εδώ δημιουργούνται οι μουσώνες που κατευθύνονται προς την ασιατική ήπειρο. Η εποχή των βροχών διαφέρει προχωρώντας από το βορρά προς το νότο. Το χειμώνα πνέουν βορειοανατολικοί άνεμοι, που, όταν περάσουν τον Ισημερινό, δημιουργούν ισχυρές καταιγίδες. Από τον Απρίλιο ως το Σεπτέμβριο πνέουν οι νοτιοδυτικοί άνεμοι που προέρχονται από τις αυστραλιανές ερήμους και είναι χωρίς βροχές.

Οι καταιγίδες αποτελούν μόνιμο φαινόμενο στην περιοχή.

Βλάστηση – Ζώα :  Μεγάλο μέρος των νησιών καλύπτουν τα απέραντα τροπικά δάση, τα ονομαζόμενα ρίμπα, όπου κυριαρχούν τα ψηλά, πλατύφυλλα αειθαλή. Σε πολλά από τα νησιά το μεγαλύτερο μέρος του εδάφους καλύπτεται από δάση.

Η πανίδα της Ινδονησίας περιλαμβάνει ουραγκοτάγκους στα δάση της Σουμάτρας και του Καλιμάνταν, παρά πολλά είδη τίγρεων στη Σουμάτρα, που όμως απειλούνται με εξαφάνιση, καθώς και πιθήκους, ελέφαντες και διάφορα είδη πολύχρωμων πτηνών σε διάφορα νησιά του συμπλέγματος.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ

Το καλλιεργούμενο έδαφος καλύπτει μικρό ποσοστό της συνολικής επιφάνειας της Ινδονησίας, ωστόσο η γεωργία αποτελεί τη βάση της οικονομίας της Ινδονησίας. Το ρύζι αποτελεί το κύριο είδος καλλιέργειας. Η χώρα έχει σημαντικότατη παραγωγή κινίνης και μπαχαρικών. Η αλιεία είναι διαδεδομένη κυρίως στα βόρεια και δυτικά παράλια της Ιάβας και του νησιού Μαντούρα. Η χώρα κατέχει, επίσης, σημαντική θέση στην παγκόσμια παραγωγή ελαστικού.

Το υπέδαφος της Ινδονησίας είναι πλούσιο σε ορυκτά και ιδίως σε κασσίτερο, πετρέλαιο και λιθάνθρακες.

Στον τομέα του εμπορίου, οι κυριότεροι πελάτες είναι η Ιαπωνία, οι ΗΠΑ, η Γερμανία, η Ολλανδία και η Αγγλία. Εξαγόμενα προϊόντα αποτελούν το πετρέλαιο, ο κασσίτερος, το τσάι, ο καφές, ο καπνός, η κινίνη, διάφορα μπαχαρικά και δασικά προϊόντα. Εισάγονται πρώτες ύλες για τη βιομηχανία, βιομηχανικά προϊόντα και τρόφιμα.

Ιδιαίτερα αναπτυγμένος είναι ο τουρισμός της Ινδονησίας, καθώς και η ναυτιλία.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ

Το μεγαλύτερο ποσοστό των κατοίκων της χώρας είναι μαλαισιακής καταγωγής, με σημαντικές όμως φυλετικές παραλλαγές. Ο πληθυσμός αποτελείται από Ιαβανέζους και ακολουθούν οι Σουνδανέζοι, οι Μαντουρέζοι, οι παράλιοι Μαλαίσιοι και άλλες εθνότητες.

Επίσημη και πιο διαδεδομένη θρησκεία της χώρας είναι ο ισλαμισμός. Ωστόσο, στην Ινδονησία κατοικούν και χριστιανοί διαμαρτυρόμενοι και ρωμαιοκαθολικοί, ινδουιστές (Μπαλί), βουδιστές, καθώς και ένα πολύ μικρό ποσοστό οπαδών άλλων θρησκειών. Επίσημη γλώσσα του κράτους είναι η ινδονησιακή (μπαχάσα), αλλά χρησιμοποιούνται και τα αγγλικά, τα ολλανδικά και πολυάριθμες τοπικές διάλεκτοι (περ. 300), με κυριότερη την ιαβανέζικη.

Το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού της Ινδονησίας βρίσκεται συγκεντρωμένο στην Ιάβα. Εκτός από την Τζακάρτα, άλλες σημαντικές πόλεις της Ινδονησίας είναι οι Σουραμπάγια (2.743.000 κάτ.), Μπαντούγκ (2.429.000 κάτ.), Σεμάραγκ (813.000 κάτ.), Μεντάν (1.909.700 κάτ.), Παλεμπάγκ (1.283.100 κάτ.) και Μαλάγκ (720.534 κάτ.).

Τα σπουδαιότερα λιμάνια της χώρας είναι το Ταντζουγκπριγιόκ και το Σουραμπάγια στην Ιάβα, το Μπελαβάν-Ντάλι στη Σουμάτρα, το Μπαντζερσίν στο Καλιμάνταν, το Μακάσαρ στην Κελέβη κ.ά.

Η Ινδονησία αποτελείται από περίπου 14.000 νησιά, από τα οποία κατοικούνται γύρω στα 6.000. Τα κυριότερα και μεγαλύτερα από αυτά είναι τα νησιά Καλιμάνταν (τμήμα του νησιού Βόρνεο), Κελέβη, Ιάβα, Σουμάτρα, τμήμα του νησιού Παπούα κ.ά.

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ

Στην Ινδονησία αναπτύχθηκε αρκετά η διακοσμητική γλυπτική και η αρχιτεκτονική (στούπες, τσάντι), λόγω της επίδρασης που άσκησε στην περιοχή η ινδική τέχνη των Γκούπτα (4ος-8ος αι.), μετά τη διάδοση του βουδισμού. Επίσης, είναι έκδηλη και η επίδραση του ισλαμισμού, που επικράτησε στην περιοχή κατά τα τέλη του 15ου αιώνα, στη μικροτεχνία των Ινδονησίων, με αντιπροσωπευτικότερα είδη τα μπατίκ (πολύχρωμα υφάσματα) και τις μαριονέτες ουαγιάγκ.

Επίσης, η μουσική των Ινδονησίων χαρακτηρίζεται από πρωτοτυπία, λόγω των ποικίλων μουσικών εθίμων στα νησιά, και αναπτύχθηκε ιδιαίτερα στην Ιάβα, όπου κυριαρχούν τα μεταλλικά κρουστά όργανα. Συνδεδεμένοι με τη μουσική των διαφόρων νησιών είναι και οι περίπλοκοι ομαδικοί χοροί σε γιορτές και άλλες λαϊκές εκδηλώσεις των Ινδονησίων.

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΞΕΤΑΣΗ.

Ο σκελετός του Προάνθρωπου ή Πιθηκάνθρωπου της Ιάβας δίνει στοιχεία για μια αρχαιότατη προϊστορική περίοδο. Γύρω στην 3η χιλιετία π.Χ. διάφορα φύλα από την Κίνα εγκαταστάθηκαν στην Ινδονησία εκτοπίζοντας τον ιθαγενή αυστραλοειδή πληθυσμό της περιοχής. Μεταξύ 3ου και 6ου αι. οι Ινδοί εισέβαλαν από την ασιατική ήπειρο και εγκατέστησαν ανεξάρτητα βασίλεια. Ο ινδικός πολιτισμός και η ινδουιστική θρησκεία εξαπλώθηκαν σε ολόκληρη την Ινδονησία. Από τον 7ο ως το 14ο αι. επικρατεί στην περιοχή η ναυτική βουδιστική αυτοκρατορία των Σριβιτζάγια. Παράλληλα, το 674 είχαν εμφανιστεί Άραβες θαλασσοπόροι και έμποροι στη βορειοδυτική ακτή της Σουμάτρας. Αν και οι πρώτες μουσουλμανικές επιγραφές είναι των αρχών του 11ου αιώνα, μόνο γύρω στο 1500 οι διάφοροι ηγεμόνες ανακήρυξαν τον ισλαμισμό επίσημη θρησκεία.

Κατά το 16ο αιώνα εμφανίστηκαν στις θάλασσες της Ινδονησίας οι Πορτογάλοι, οι οποίοι κυριάρχησαν οικονομικά και πολιτικά στα περισσότερα νησιά. Στα τέλη του 16ου αιώνα η εκμετάλλευση του τεράστιου νησιωτικού συμπλέγματος ανήκε στην Ολλανδική Εταιρεία των Ανατολικών Ινδιών, που είχε κατορθώσει να διώξει τους Πορτογάλους. Η διοίκηση της Εταιρείας υπήρξε αυταρχική και ο Ολλανδός διοικητής ήταν απόλυτος μονάρχης. Το 1798 διαλύθηκε η Εταιρεία και η Ινδονησία διοικήθηκε από το ολλανδικό βασίλειο. Κατά το β΄ παγκόσμιο πόλεμο καταλήφθηκε από τους Ιάπωνες.

Στις 17 Αυγούστου 1945 επαναστατικός σύνδεσμος, υπό την ηγεσία των Αχμέτ Σουκάρνο και Χάτα, ανακήρυξε την Ινδονησία ανεξάρτητο κράτος. Η Ολλανδία δεν αναγνώρισε την ανεξαρτησία και προσπάθησε να θέσει υπό τον έλεγχό της την αποικία, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει μια περίοδος συγκρούσεων. Τελικά, στις 27 Δεκεμβρίου 1949, η χώρα έγινε ανεξάρτητη και οργανώθηκε σε Ομοσπονδιακή Δημοκρατία των Ενωμένων Πολιτειών της Ινδονησίας. Το 1954 καταργήθηκε η ομοσπονδιακή οργάνωση και το κράτος έγινε συγκεντρωτικό. Πολιτική φυσιογνωμία αναδείχτηκε ο Σουκάρνο, ο δημιουργός της ανεξαρτησίας. Το 1956 ο στρατός κατέλαβε την εξουσία πραξικοπηματικά. Επακολούθησαν σφαγές εκατοντάδων χιλιάδων προοδευτικών πολιτών, με το πρόσχημα ότι οι κομουνιστές ετοιμάζονταν να καταλάβουν την εξουσία. Το 1966 ο Σουχάρτο ανέλαβε επιθεωρητής του έργου της κυβέρνησης. Το 1967 ανακηρύχτηκε προσωρινός πρόεδρος και το 1968 ανέλαβε όλες τις εξουσίες. Το 1969 προσαρτήθηκε στην Ινδονησία η Δυτική Νέα Γουινέα και η Ινδονησία έγινε δημοκρατία προεδρικού τύπου. Ο Σουκάρνο φυλακίστηκε και πέθανε το 1970. Τις εκλογές του 1971, 1973 και 1978 κέρδισε ο Σουχάρτο, ο οποίος κυβέρνησε απολυταρχικά τη χώρα. Το 1979 έγινε διεθνής διάσκεψη στην Τζακάρτα, για το μέλλον των προσφύγων της νοτιοανατολικής Ασίας. Ο Σουχάρτο ανανέωσε τη θητεία του το 1983, 1988 και 1991. Το 1998 εμφύλιες συγκρούσεις επικράτησαν στη χώρα και οδήγησαν στην πτώση του Σουχάρτο. Πρόεδρος έγινε ο Γιουσούφ Χαμπίμπι. Στις εκλογές του 1999 πρόεδρος εκλέχτηκε ο Αμπντουραχμάν Βαχίντ, αρχηγός του μεγαλύτερου μουσουλμανικού κόμματος. Το 2000 ο Βαχίντ, υπό την πίεση του νομοθετικού σώματος, δέχτηκε να μοιραστεί την εξουσία με την αντιπρόεδρο της κυβέρνησής του, Μεγκαβάτι Σουκαρνοπούτρι, κόρη του πρώην προέδρου Σουκάρνο. Το 2001 το νομοθετικό σώμα απομάκρυνε τον Βαχίντ από την εξουσία, κατηγορώντας τον για ανικανότητα και διαφθορά και η Σουκαρνοπούτρι έγινε η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της Ινδονησίας. Το 2002 το Ανατολικό Τιμόρ (πρώην πορτογαλική αποικία) αναγνωρίστηκε επίσημα ως ανεξάρτητο κράτος, με την ονομασία Τιμόρ Λέστε. Τον ίδιο χρόνο έγινε πολύνεκρη τρομοκρατική βομβιστική επίθεση στο Μπαλί, έργο της ισλαμικής οργάνωσης Τζαμόα Ισλαμίγια, η οποία διατηρεί διασυνδέσεις με την οργάνωση Αλ Κάιντα και φιλοδοξεί να εγκαθιδρύσει στην περιοχή ισλαμικό θεοκρατικό κράτος. 

Στις προεδρικές εκλογές του 2004 πρόεδρος εκλέχτηκε ο απόστρατος στρατηγός Σουσίλο Μπάμπαγκ Γιουντχογιόνο.

Στα τέλη Δεκεμβρίου του 2004, ύστερα από ένα μεγάλο σεισμό (8,9 ρίχτερ) που έγινε στον Ινδικό ωκεανό κοντά στο νησί Σουμάτρα, μεγάλα κύματα (τσουνάμι) έπληξαν τη χώρα και ιδιαίτερα τη Σουμάτρα, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους πάνω από 100.000 χιλιάδες άνθρωποι.

Ινδονησία, Χρονολογικός πίνακας
3000-300 π.Χ.	Διάφορα φύλα από την Κίνα εκτοπίζουν τον ιθαγενή πληθυσμό (Αυστραλοειδείς).
3ος-6ος αι.	μ.Χ. Περίοδος αφομοίωσης του ινδικού πολιτισμού.
7ος-14ος αι.	Μεγάλη ναυτική βουδιστική αυτοκρατορία του Σριβιτζάγια. Εδραιώνεται ο βουδισμός. Το 674 Άραβες θαλασσοπόροι στην περιοχή.
15ος αι.	Επικράτηση ισλαμισμού.
16ος αι.	Διείσδυση των Πορτογάλων, που εκμεταλλεύονται τον ανταγωνισμό των κρατών της περιοχής.
17ος αι.	Οι Ολλανδοί επιβάλλουν σταδιακά την κυριαρχία τους σε όλο το αρχιπέλαγος. Στις αρχές του 20ού αιώνα οι Ολλανδικές Ινδίες περιλάμβαναν το σύνολο της σημερινής Ινδονησίας.
1942-1945	Ιαπωνική κατοχή.
1946	Τα εθνικιστικά κόμματα με επικεφαλής το Σουκάρνο κηρύσσουν την ανεξαρτησία.
1946-1949	Μάταιη πολεμική αντίδραση της Ολλανδίας. Το 1940 η Ινδονησία ανακηρύσσεται ανεξάρτητο κράτος.
1965-1967	Ο Σουκάρνο ανατρέπεται από το στρατηγό Σουχάρτο. Διάλυση του ισχυρού κομουνιστικού κόμματος.
1969	Προσάρτηση της Δυτικής Νέας Γουινέας. Η Ινδονησία γίνεται δημοκρατία προεδρικού τύπου.
1971	Πρόεδρος για πρώτη φορά ο Σουχάρτο, που κυβέρνησε απολυταρχικά τη χώρα ως το 1998.
1975-1976	Προσάρτηση του πορτογαλικού Τιμόρ.
1998	Παραίτηση Σουχάρτο. Πρόεδρος ο Γιουσούφ Χαμπίμπι.
1999	Εκλέγεται πρόεδρος ο Αμπντουραχμάν Βαχίντ.
2000	Ο πρόεδρος Βαχίντ μοιράζεται την εξουσία με την Μεγκαβάτι Σουκαρνοπούτρι.
2001	Η Σουκαρνοπούτρι πρώτη γυναίκα πρόεδρος της Ινδονησίας, ύστερα από την απομάκρυνση από την εξουσία του Βαχίντ, ο οποίος κατηγορήθηκε για ανικανότητα και διαφθορά.
2002	Το Ανατολικό Τιμόρ γίνεται ανεξάρτητο κράτος με την ονομασία Τιμόρ Λέστε. Πολύνεκρη βομβιστική επίθεση φανατικών ισλαμιστών στο Μπαλί.
2004	Στις προεδρικές εκλογές εκλέγεται πρόεδρος ο απόστρατος στρατηγός Σουσίλο Μπάμπαγκ Γιουντχογιόνο. Στα τέλη Δεκεμβρίου, ύστερα από μεγάλο υποθαλάσσιο σεισμό (8,9 ρίχτερ) στον Ινδικό ωκεανό, μεγάλα κύματα (τσουνάμι) έπληξαν τη χώρα και ιδιαίτερα το νησί Σουμάτρα, με αποτέλεσμα δεκάδες χιλιάδες νεκρούς.

   Επιμέλεια Άρθρου & Φωτογραφίας : Γεώργιος Λυμπερόπουλος