Έχιδνα - echidna

Με το όνομα αυτό χαρακτηρίζονται όλα τα φίδια που έχουν δηλητήριο της οικογένειας Εχιδνίδες.  .  . .

Ιδιαίτερα στο όνομα περιλαμβάνεται το γένος Vipera και μερικά άλλα συγγενή μ’ αυτό γένη.

Το κεφάλι τους είναι πεπλατυσμένο και στο πάνω μέρος του παρουσιάζει προεξοχές. 

Η ουρά τους είναι κοντή και καμιά φορά παίζει ρόλο συλληπτήριου οργάνου.

Το μήκος τους ποικίλλει, ανάλογα με το είδος, από 0,70 ως 2,10 μ. Τα χρώματά τους είναι άτονα, αλλά τοποθετημένα αρμονικά, ώστε να σχηματίζουν διάφορα γεωμετρικά σχέδια.

Χαρακτηριστικό των εχιδνών είναι το γναθικό οστό, όπου είναι τοποθετημένα ένα ή περισσότερα κυρτά δόντια, τρύπια σ’ όλο το μήκος τους.

Το πρώτο δόντι είναι αυτό που λειτουργεί, ενώ τα άλλα είναι εφεδρικά. Όταν το ερπετό ηρεμεί, τα δόντια αυτά είναι κρυμμένα μέσα σε πτυχές της υπερώας και βγαίνουν από εκεί όταν ετοιμάζεται να δαγκώσει.

Στο πίσω μέρος της κεφαλής υπάρχουν οι δηλητηριογόνοι αδένες, οι οποίοι, με μια ειδική μυϊκή συσκευή, διοχετεύουν το δηλητήριο την κατάλληλη στιγμή.

Το δάγκωμα της έχιδνας προκαλεί πόνο, πρήξιμο και αλλοίωση του χρώματος του δαγκωμένου μέρους (μαυρίζει).

Στις βαριές περιπτώσεις ακολουθούν ζαλάδες, εμετοί, αιμορραγία, δίψα και καμιά φορά θάνατος.

Οι έχιδνες ζουν σε διάφορα περιβάλλοντα από τροπικά μέχρι αλπικά, σε βουνά ή πεδιάδες, στο έδαφος ή στα δέντρα. 

Τρέφονται με μικρά σπονδυλόζωα και ασπόνδυλα (τρωκτικά, σαύρες, πουλιά, έντομα κτλ.).

 Γνωστό είδος στην Ελλάδα είναι το Vipera lebetina, η κοινή οχιά.

  Επιμέλεια Άρθρου & Φωτογραφίας : Γεώργιος Λυμπερόπουλος