Αίαντας Λοκρός - Aiantas Lokros

  Αίας ο Λοκρός ήταν γιος του Οϊλέα, βασιλιά των Οπουντίων Λοκρών. 

Ξακουστός ήρωας των ομηρικών επών, πήρε μέρος στον Τρωικό πόλεμο και διακρίθηκε για τη γενναιότητα, την τόλμη και την αφοβία του.  .  .

Υπήρξε ο καλύτερος ακοντιστής και τοξότης και στο τρέξιμο μονάχα ο γοργοπόδαρος γιος της Θέτιδας, ο Αχιλλέας, μπορούσε να του παραβγεί.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΑΙΑΝΤΟΣ ΤΟΥ ΛΟΚΡΟΥ

   Ατρόμητος και ριψοκίνδυνος πολεμιστής, διακρίθηκε στην τειχομαχία και στην υπεράσπιση των ελληνικών πλοίων, όταν αυτά κινδύνεψαν από τη σφοδρή επίθεση των Τρώων με επικεφαλής τον ηρωικό ΄Εκτορα. Πρωτοστάτησε ακόμη στις μάχες γύρω από το νεκρό σώμα του βασιλιά των Μυρμιδόνων Αχιλλέα, το οποίο έσωσε από τα χέρια των Τρώων, μαζί με τον Αίαντα τον Τελαμώνιο και τον Οδυσσέα.

     ΒΕΒΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΑΙΑΝΤΟΣ ΛΟΚΡΟΥ

   Μετά την άλωση όμως της Τροίας, ο Λοκρός προκάλεσε την οργή της Διογέννητης Αθηνάς.

   Ο ήρωας, με τα χέρια του βαμμένα στο αίμα αθώων Τρώων, εισέβαλε στο ναό της Παλλάδας Αθηνάς κι εκεί βίασε άνανδρα την ιέρεια της, την πανέμορφη βασιλοπούλα Κασσάνδρα, την ωραιότερη από τις τέσσερις κόρες του Πρίαμου και της τραγικής Εκάβης.

   Ο βέβηλος ατίμασε την κόρη εκείνη που έδωσε όρκο στην Αθηνά να φυλάξει αιώνια την αγνότητα του κορμιού της και κατάφερε να ξεφύγει από τα ερωτικά αγκαλιάσματα του ίδιου του θεού Απόλλωνα, ο οποίος την ερωτεύτηκε παράφορα και της χάρισε την ικανότητα της μαντικής.

   Οργή και αγανάκτηση κατέλαβε τη θεά για τον βλάσφημο.

   Κάλεσε αμέσως τον αναδευτή των θαλασσών, το μεγαλόπρεπο Ποσειδώνα, και του ζήτησε να τη βοηθήσει για να τιμωρηθεί παραδειγματικά ο άτιμος, αλλά και όλοι οι Αχαιοί για τις άναντρες και ανίερες πράξεις τους, το φόνο αθώων γυναικόπαιδων, το βιασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, την καταπάτηση των θεϊκών νόμων. Αμείλικτη έπεσε η τιμωρία πάνω στον αλαζόνα Αίαντα.

   Πελώρια κύματα σηκώθηκαν, τα πλοία του καταποντίστηκαν και η μανιασμένη θάλασσα έκλεισε για πάντα τους πιστούς συντρόφους του στην υγρή αγκαλιά της. Ο ίδιος παλεύοντας με τ' αφρισμένα κύματα έφτασε, μόνος, ελεεινός και αξιοθρήνητος σε απόκρημνο βράχο, κοντά στο ακρωτήριο Καφηρέας στην Εύβοια. Αλλά ούτε και τότε μπόρεσε να συναισθανθεί το μέγεθος της αδικίας που είχε διαπράξει.

   Περήφανος, αλαζονικός, εγωιστής, ανέμισε σφιγμένη τη γροθιά του ενάντια στους ουρανούς.

   Άφοβος και προκλητικός, βροντοφώναξε τα παρακάτω λόγια:

   - "Ακόμα κι αν δεν το θέλουν οι θεοί, θα ξεφύγω από της θάλασσας τ' άγρια κύματα".

     Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΟΥ ΑΙΑΝΤΟΣ ΛΩΚΡΟΥ

   Η καταδίκη του ήρωα είχε υπογραφεί. Αλίμονο, οι θεοί δε συγχωρούσαν την ασέβεια. Ο ίδιος ο Ποσειδώνας, αναδεύοντας με την τρίαινά του τη θάλασσα, σήκωσε πανύψηλα κύματα.

   Ο βυθός σείστηκε και ο κοφτερός βράχος χώρισε στα δυο. Ο δύστυχος Αίαντας καταβροχθίστηκε από τα μανιασμένα κύματα και μόνο τότε ημέρωσε η οργή του Ποσειδώνα.

     Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΙΑΝΤΟΣ ΛΩΚΡΟΥ

   Η ηθική τάξη αποκαταστάθηκε, το δίκιο κυριάρχησε. Το σώμα του νεκρού ήρωα ξέρασε η θάλασσα στη Μύκονο. Εκεί το βρήκε η Θέτιδα και με τη βοήθεια των Νηρηίδων το έθαψε με τιμές. Οι Λοκροί δεν ξέχασαν ποτέ το γενναίο βασιλιά τους άφηναν πάντοτε τιμητικά μια κενή θέση για εκείνον, ενώ στα νομίσματά τους τον απεικόνιζαν σαν πάνοπλο πολεμιστή, αγέρωχο και περήφανο.

     Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

   Κατά το μύθο η Αθηνά, για να εκδικηθεί την ιεροσυλία που διαπράχτηκε στο ιερό της, υποχρέωσε τους Λοκρούς να στέλνουν κάθε χρόνο στο Ίλιο παρθένες καλών οικογενειών για να υπηρετήσουν σαν δούλες στο ναό της.   

Επιμέλεια Άρθρου & Φωτογραφίας : Γεώργιος Λυμπερόπουλος