Καλβίνος, Ιωάννης – Kalvinos, Ioannis

(1509-1564)  -  Γάλλος θρησκευτικός μεταρρυθμιστής. Γεννήθηκε στο Μουαγιόν της Πικαρδίας και πέθανε στη Γενεύη.   .  .  .

      Σπούδασε νομικά, θεολογία και φιλολογία. 

Κατά τη διάρκεια των φιλολογικών του σπουδών έγραψε το «De Clementia» (1532), σχόλιο στο έργο του Σενέκα, που μ’ αυτό προσπαθούσε να κάνει μια σύγκριση του στωικισμού με το χριστιανισμό μάλλον, παρά να υποδείξει στο βασιλιά της Γαλλίας Φραγκίσκο Α’ να δείξει επιείκεια στους προτεστάντες. Σε λίγο ο Καλβίνος άλλαξε και από νεαρός ουμανιστής μεταβλήθηκε σε θρησκευτικό επαναστάτη. Τη μεταστροφή του αυτή, στον πρόλογο του έργου του «Σχόλια επί των Ψαλμών» (1557), την αποδίδει στη θεία χάρη.

Αξιόπιστες όμως πηγές αποδείχνουν ότι η μεταστροφή αυτή ήταν αποτέλεσμα του ότι ο Καλβίνος άρχισε να μελετά τα θρησκευτικά ζητήματα της εποχής του και είχε γίνει οπαδός του Ζακ Λεφέφρ ντ’ Ετάπλ. Οι απόψεις του για την ερμηνεία της Αγίας Γραφής δε συνέπιπταν με αυτές της ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και γι’ αυτό αποκήρυξε τον παπισμό και τάχτηκε με το μέρος των διωκόμενων προτεσταντών.

Στη Βασιλεία της Ελβετίας τύπωσε το 1536 το έργο του «Διδασκαλία της χριστιανικής θρησκείας», έργο απολογητικό και κατηχητικό, όπου διατυπώνονταν οι θρησκευτικές του απόψεις.

Την ίδια χρονιά πήγε στη Γενεύη, όπου ανέλαβε την ηγεσία της θρησκευτικής μεταρρύθμισης.

Ο άνθρωπος που ζήτησε από τον Καλβίνο να αναλάβει το έργο αυτό ήταν ο Γκιγιόμ Φαρέλ, μαθητής του Λεφέφρ, που διακρινόταν για τη μαχητικότητά του και είχε υποστεί την επίδραση των μεταρρυθμιστικών ιδεών του Ζβίγγλιου.

Από τη Γενεύη όμως αναγκάστηκε να φύγει το 1538, γιατί η επιβολή της «Ομολογίας της Πίστεως», με ποινή την εξορία, προκάλεσε έντονη αντίδραση.

Στη Γενεύη επέστρεψε θριαμβευτικά το Σεπτέμβριο του 1541 ύστερα από επίμονες προσκλήσεις των αρχόντων. Με τις «Εκκλησιαστικές διατάξεις» που διατύπωσε και υιοθετήθηκαν από το Μικρό Συμβούλιο, το κύριο διοικητικό όργανο της πόλης, επιβλήθηκε ένα καθεστώς σχεδόν θεοκρατικό. Την εφαρμογή των «Διατάξεων» ανέλαβε συμβούλιο από πάστορες και λαϊκούς, το οποίο δίκαζε τους πολίτες που δε συμμορφώνονταν προς αυτές. Στην αρχή ο Καλβίνος συνάντησε πολλά εμπόδια, αλλά τελικά επιβλήθηκε βίαια το 1555. Ανάμεσα στα θύματα που υπήρξαν από την αυστηρότατη επιβολή των «Διατάξεων», περιλαμβάνονταν προσωπικότητες και εξέχοντες ουμανιστές, όπως ο Σεβαστιανός Καστέλιο, ο Ζακ Γκριέ, ο γιατρός Ζερόμ Μπολσέκ, ο Μιχαήλ Σερβέ κ.ά.

Μετά την παγίωση του καθεστώτος του στη Γενεύη ο Καλβίνος ασχολήθηκε, τα τελευταία χρόνια της ζωής του, με την επεξεργασία του συγγράμματός του «Διδασκαλία της χριστιανικής θρησκείας», με κηρύγματα και με την ίδρυση προτεσταντικής ακαδημίας. Έτσι η Γενεύη έγινε κέντρο διάδοσης του προτεσταντισμού. Ο Καλβίνος πέθανε αφήνοντας διάδοχο το μαθητή του Θεόδωρο Βέζα.

 

ΟΡΙΣΜΟΣ   (Ορισμός του συγγραφέως)

Θρησκευτικός μεταρρυθμιστής που έδρασε στην Ελβετία και στη Γαλλία.

Σπούδασε θεολογία, φιλολογία και νομική.

Το 1534 έγινε Διαμαρτυρόμενος.

Έγραψε διάφορα ηθικοθεολογικά έργα.

Εγκαταστάθηκε στη Γενεύη, την οποία μετέβαλε σε φρούσιο του προτεσταντισμού.

Βασικά χαρακτηριστικά της διδασκαλίας του (Καλβινισμός) είναι ο δημοκρατικός χαρακτήρας της θρησκευτικής εξουσίας, η κατάργηση των θρησκευτικών τελετών και των ιερέων (Οι Καλβινιστές έχουν  «λειτουργούς», όχι ιερείς) και η αναγνώριση μόνον δύο μυστηρίων, του βαπτίσματος και της ευχαριστίας.  

[Επεκτάσεις  -  Καλβίνος - Καλβινισμός]  

   Ο Ι. Καλβίνος είναι ένας από τους τρείς θρησκευτικούς μεταρρυθμιστές της Δύσεως, μετά το Λούθηρο και τον Σβίγγλιο.

 

   Γεννήθηκε στο Νουαγιόν της Γαλλίας και ακολούθησε το μοναχικό βίο. Σπούδασε θεολογία, φιλολογία και νομικά και επηρεάστηκε από τη διδασκαλία του Λουθήρου.

 

   Πήγε ύστερα στηβασιλεία της Ελβετίας και άρχισε να διαδίδει τις θρησκευτικές του αντιλήψεις. Εξέδωσε διάφορα συγγράματα, από τα οποία το σπουδαιότερο είναι η  «Διδασκαλία της Χριστιανικής Θρησκείας» 

 

   Ο Καλβίνος κατόπιν πήγε στην Ιταλία, ξαναγύρισε διδάσκοντας στη Γαλλία και ύστερα από τις ταραχές, που προκάλεσε η διδασκαλία του πήγε στη Γενεύη. Νέες ταραχές τον ανάγκασαν να φύγη κι από εκεί για λίγο και να πάει στο Στρασβούργο.

 

   Το 1559 ίδρυσε την Ακαδημία της Γενεύης.

 

   Πέθανε το 1564.

 

   Η διδασκαλία του καλβίνου ονομάστικε Καλβινισμός. Σύμφωνα με τον Καλβινισμό, μοναδικές πηγές της χριστιανικής θρησκείας είναι η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη.

 

   Η ιερά παράδοση απορρίπτεται από τον καλβινισμό.

 

   Δύο μόνο μυστήρια δέχεται ο καλβινισμός :  Τη βάπτιση και τη θεία ευχαριστεία.

   Η μεταρρύθμιση του Καλβίνου επικράτησε στην Ελβετία και διαδόθηκε στη Γαλλία, Αγγλία, Σκωτία, Γερμανία. Κάτω χώρες και Β. Αμερική.

 

  Επιμέλεια Άρθρου & Φωτογραφίας : Γεώργιος Λυμπερόπουλος

Η αναζήτηση στο άρθρο :   #καλβίνος_ιωάννης, #kalvinos_ioannis, #kalvinosioannis, #kalbinosioannis,

           GLi – Pedia, Εγκυκλοπαίδεια,