Καρδιά – Kardia

Κοίλο μυώδες όργανο, που λειτουργεί ως αντλία του αίματος. Η καρδιά στον άνθρωπο έχει τέσσερις κοιλότητες. Κάθε κοιλότητα έχει στην έξοδό της μια βαλβίδα.   .   .   .

   Οι δύο άνω κοιλότητες λέγονται κόλποι και οι δύο κάτω κοιλίες.  

Η καρδιά βρίσκεται στο θώρακα μεταξύ των δύο πνευμόνων, αλλά προβάλλει περισσότερο προς την αριστερή πλευρά. Το μήκος της καρδιάς από τη βάση της (δεξιά) μέχρι την κορυφή της (αριστερά) είναι περίπου 8-9 εκατοστά, η κορυφή αντιστοιχεί περίπου στην αριστερή θηλή του μαστού και βρίσκεται κάτω από την 5η πλευρά, ενώ στη δεξιά πλευρά εκτείνεται σε ένα διάστημα μόλις 2,4 εκατοστών πέρα από το χείλος του στέρνου.

Η κατώτερη επιφάνειά της βρίσκεται πάνω στο διάφραγμα, με το οποίο διαχωρίζεται από το ήπαρ και το στομάχι και αυτή η στενή σχέση έχει μια σπουδαία επιρροή στην καρδιά σε διάφορες διαταραχές του στομάχου. Προς τα πάνω, η καρδιά εκτείνεται μέχρι τη 2η πλευρά, όπου βρίσκονται τα μεγάλα αγγεία, με την αορτή να βρίσκεται στη δεξιά πλευρά και την πνευμονική αρτηρία στην αριστερή πλευρά, πίσω από το στέρνο.

Η καρδιά σε κάθε άτομο έχει περιγραφτεί από τον Laennec σαν μια στρογγυλοποιημένη, σε σχήμα και μέγεθος κλειστή γροθιά. Το βάρος της στους άνδρες ποικίλλει από 200-340 γραμμάρια και στις γυναίκες από 230-288 γραμμάρια. Στο ένα άκρο της η καρδιά καταλήγει στην κορυφή της (αριστερά), ενώ στην άλλη πλευρά σε μια ευρεία βάση (δεξιά) με μια εξωτερική σχισμή που χωρίζει τους κόλπους μεταξύ τους. Μια άλλη σχισμή διατρέχει την καρδιά προς τα κάτω από μπροστά και πίσω και δείχνει το χωρισμό μεταξύ των δύο κοιλιών. Μια κυκλική βαθύτερη αύλακα ξεχωρίζει τους κόλπους από τις κοιλίες. Η χωρητικότητα κάθε κοιλότητας είναι μεταξύ 90 και 180 ml.

Η καρδιά βρίσκεται μέσα σε έναν ισχυρό ινώδη σάκο, το περικάρδιο. Το περικάρδιο αποτελείται από δύο πέταλα που ανακάμπτονται το ένα στο άλλο. Μεταξύ των δύο πετάλων σχηματίζεται η περικαρδική κοιλότητα, η οποία επιτρέπει την ολίσθηση της καρδιάς κατά τις κινήσεις της χωρίς τριβές με τα γειτονικά όργανα. Η συγκέντρωση υγρού στην περικαρδική κοιλότητα αποτελεί παθολογική κατάσταση (υγρή περικαρδίτιδα).

Ο κύριος όγκος της καρδιάς συνίσταται από ομάδες μυϊκών ινών (μυοκάρδιο), που διατρέχουν μερικές κυκλοτερώς δεξιά γύρω από την καρδιά και άλλες σαν αγκύλη πρώτα γύρω από μια κοιλότητα και μετά στην αντίστοιχη κοιλότητα της άλλης πλευράς. Μέσα σε όλες τις κοιλότητες υπάρχει μια λεία επενδυτική μεμβράνη που συνεχίζεται με το ενδοθήλιο των αγγείων που ξεκινούν από την καρδιά. Η καλυπτήρια μεμβράνη είναι το επικάρδιο, η μυϊκή μάζα το μυοκάρδιο και η λεία επενδυτική μεμβράνη είναι το ενδοκάρδιο.

Στο εσωτερικό της καρδιάς δεν υπάρχει άμεση επικοινωνία μεταξύ των δεξιών και αριστερών κοιλοτήτων. Μεταξύ των δύο κοιλιών παρεμβάλλεται το μεσοκοιλιακό διάφραγμα, ενώ μεταξύ των δύο κόλπων το μεσοκολπικό διάφραγμα. Ο δεξιός κόλπος ανοίγει στη δεξιά κοιλία μέσω ενός μεγάλου κυκλικού στομίου και ένα παρόμοιο υπάρχει από τον αριστερό κόλπο προς την αριστερά κοιλία. Μέσα στο δεξιό κόλπο καταλήγουν οι δύο μεγάλες φλέβες, η άνω και κάτω κοίλη φλέβα, μαζί με μερικές μικρές φλέβες από το τοίχωμα της ίδιας της καρδιάς. Στον αριστερό κόλπο καταλήγουν οι δύο πνευμονικές φλέβες για κάθε πνεύμονα (σύνολο 4). Υπάρχει ένα στόμιο σε κάθε κοιλία, το ένα οδηγώντας από την αριστερή κοιλία στην αορτή και το άλλο από τη δεξιά κοιλία στην πνευμονική αρτηρία.

Πριν από τη γέννηση υπάρχει ένα στόμιο (ωοειδές τρήμα) από το οποίο περνάει αίμα από το δεξιό στον αριστερό κόλπο. Μετά όμως τη γέννηση λόγω του αερισμού των πνευμόνων και της αύξησης της πίεσης στον αριστερό κόλπο, το στόμιο αυτό κλείνει και στον ενήλικα υπάρχει μόνο ένα εν τύπωμα (ωοειδής βόθρος).

Στην καρδιά υπάρχουν τέσσερις βαλβίδες.

Η μιτροειδής βαλβίδα αποτελείται από δύο τρίγωνες γλωχίν ες, η τριγλώχινη βαλβίδα αποτελείται από τρεις γλωχίν ες. Η αορτική και η πνευμονική βαλβίδα αποτελούνται από τρία ημισεληνοειδή τμήματα. Η δομή κάθε βαλβίδας συνίσταται από το ενδοκάρδιο μέσα στο οποίο υπάρχει ένας ενισχυμένος ινώδης ιστός. Δύο βαλβίδες βρίσκονται μεταξύ κόλπων και κοιλιών, η μιτροειδής μεταξύ αριστερού κόλπου και αριστερής κοιλίας και η τριγλώχινη μεταξύ δεξιού κόλπου και δεξιάς κοιλίας, που απαγορεύουν την παλινδρόμηση αίματος προς τους κόλπους όταν συσπώνται οι κοιλίες. Δύο επίσης βαλβίδες, η πνευμονική και η αορτική, οδηγούν το αίμα στην πνευμονική αρτηρία και την αορτή από τη δεξιά και την αριστερή κοιλία αντίστοιχα, ώστε να απαγορεύεται πλήρως η παλινδρόμηση αίματος μέσα στις κοιλίες από τις αρτηρίες. 

Οι ήχοι που παράγονται από το κλείσιμο αυτών των τεσσάρων βαλβίδων είναι γνωστοί σαν καρδιακοί ήχοι και μπορεί να ακουστούν είτε με στηθοσκόπιο είτε τοποθετώντας το αφτί πάνω στην κορυφή της καρδιάς. Εάν ακούγονται φυσήματα να συνοδεύουν αυτούς τους ήχους αυτό αποτελεί ένδειξη βλάβης των βαλβίδων και αποτελούν ένα από τα κύρια σημεία καρδιακής νόσου.

Ο καρδιακός παλμός περιλαμβάνει τη συστολή των κόλπων (0,1 sec), τη συστολή των κοιλιών (0,3 sec) και την καρδιακή ανάπαυλα (0,4 sec). Ολόκληρος ο καρδιακός παλμός όταν η καρδιά πάλλεται με 75 συστολές το λεπτό, διαρκεί 0,8 sec. Σε κάθε καρδιακό παλμό συσπώνται οι δύο κόλποι, παρέχοντας αίμα στις κοιλίες, οι οποίες συσπώνται μετά και μεταφέρουν αίμα στην αορτή και στην πνευμονική αρτηρία αντίστοιχα. Το αίμα επιστρέφει πάλι στους κόλπους κάνοντας έναν πλήρη κύκλο, μέσω όλων των αρτηριών και φλεβών του σώματος σε 15 περίπου δευτερόλεπτα. Η καρδιά χτυπάει σε φυσιολογική λειτουργία 75 φορές το λεπτό. Σε σχέση με την αναπνοή υπάρχει μια αναλογία 1 αναπνοής σε κάθε 4 καρδιακούς παλμούς.

Για τη ρύθμιση της λειτουργίας της καρδιάς, υπάρχουν σημαντικές νευρικές συνδέσεις, ειδικά με το πνευμονογαστρικό νεύρο και το συμπαθητικό νευρικό σύστημα. Στο πάνω τοίχωμα του δεξιού κόλπου βρίσκεται μια ομάδα από νευρικά κύτταρα και συνδετικές ίνες, γνωστές ως φλεβόκομβος από όπου ξεκινάνε όλες οι ώσεις για τους κτύπους της καρδιάς (βηματοδότης). Στην αύλακα μεταξύ των κοιλιών και των κόλπων υπάρχει ένας άλλος νευρικός κόμβος, ο κολποκοιλιακός κόμβος του Ταβάρα, που διατρέχει το μεσοκοιλιακό διάφραγμα, συνεχίζεται με το δεμάτιο του HIS και χωρίζεται στο δεξιό και αριστερό σκέλος, καθένα από τα οποία δίνει νεύρωση στην αντίστοιχη κοιλία. Μεταξύ των εξειδικευμένων αυτών ομάδων κυττάρων (νευρικών κόμβων), υπάρχει συνεργασία με σκοπό τη λειτουργία της καρδιάς. Οι ομάδες αυτές αποτελούν το ερεθισματαγωγό σύστημα. Στο φλεβόκομβο και στον κολποκοιλιακό κόμβο καταλήγουν απολήξεις του αυτόνομου νευρικού συστήματος. Το συμπαθητικό νευρικό σύστημα μέσω της ορμόνης νορεπινεφρίνης ελέγχει τον καρδιακό ρυθμό και τις συσπάσεις του μυοκαρδίου. Η καρδιά δέχεται παράλληλα και την επίδραση του παρασυμπαθητικού νευρικού συστήματος. Η δράση των δύο συστημάτων στην καρδιά είναι αντίθετη. Το συμπαθητικό επιταχύνει και το παρασυμπαθητικό επιβραδύνει τον καρδιακό παλμό. Το ανώτερο κέντρο για τη λειτουργία της καρδιάς βρίσκεται στον προμήκη μυελό και είναι στενά συνδεδεμένο με τα κέντρα που ελέγχουν τους πνεύμονες και το στομάχι αλλά και με το αυτόνομο νευρικό σύστημα. Εάν αυτό το κέντρο υποστεί κάκωση ή δηλητηρίαση, για παράδειγμα σε έλλειψη οξυγόνου, η καρδιά σταματάει στους ανθρώπους, αλλά σε μερικά ζώα, όπως βάτραχοι, ελάφια, ερπετά, η καρδιά μπορεί να χτυπάει, κάτω από ευνοϊκές συνθήκες, για πολλές ώρες μετά την ολοκληρωτική της αφαίρεση από το σώμα.

ΚΑΡΔΙΑΚΕΣ  ΠΑΘΗΣΕΙΣ

Οι καρδιακές παθήσεις μπορεί να εντοπίζονται σε κάθε τμήμα και δομή της καρδιάς, δίχως να περιορίζονται σε κάποιο από αυτά σε κάποια δεδομένη στιγμή.

Συγγενείς καρδιοπάθειες :   Αποτελούν το 1-2% όλων των οργανικών καρδιοπαθειών. Μπορεί να είναι κληρονομικές, παρούσες στον τοκετό χωρίς εμφανή αιτία ή σε σπάνιες περιπτώσεις να σχετίζονται με ερυθρά της μητέρας ή σε φάρμακα που λαμβάνονται κατά την εγκυμοσύνη. Οι συνηθέστερες μορφές είναι οπές στην καρδιά (κολπικό διαφραγματικό έλλειμμα, κοιλιακό διαφραγματικό έλλειμμα), ένας ανοικτός αρτηριακός πόρος και στένωση του ισθμού της αορτής. Πολλές πολύπλοκες μορφές μπορεί να υπάρχουν και μπορεί να διαγνωστούν κατά την ενδομήτρια ζωή του εμβρύου με υπερηχογράφημα και είναι ένδειξη για διακοπή της εγκυμοσύνης. Η χειρουργική μπορεί να διορθώσει πολλές από αυτές τις ανωμαλίες, αλλά μπορεί να είναι μόνο παρηγορικές, δίνοντας μείζονες δυσκολίες στο χειρισμό του νεογέννητου από πλευράς ιατρικής φροντίδας. Η μεταμόσχευση της καρδιάς εφαρμόζεται στη σύγχρονη εποχή όλο και περισσότερο σε μη διορθώσιμες αλλοιώσεις, αλλά υπάρχουν ακόμα αρκετές δυσκολίες.

Στεφανιαία αρτηριακή πάθηση :  Επίσης γνωστή ως ισχαιμική καρδιοπάθεια, είναι η συχνότερη αιτία θανάτου στον ενήλικα πληθυσμό. Μπορεί να εμφανιστεί ως αιφνίδιος θάνατος, αλλά συχνότερα προκαλεί στηθάγχη, έμφραγμα του μυοκαρδίου ή καρδιακή ανεπάρκεια. Μπορεί επίσης να προκαλέσει ανωμαλίες του καρδιακού ρυθμού (αρρυθμίες). Η αιτία της δεν είναι πλήρως γνωστή, ωστόσο παράγοντες που συνοδεύονται με αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης στεφανιαίας νόσου είναι το ανδρικό φύλο, η μεγάλη ηλικία, ο διαβήτης, το κάπνισμα, η υπέρταση και η υπερχολιστεριναιμία.

Μυοκαρδιοπάθειες :   Συνήθως δείχνουν μια αδυναμία της αριστεράς κοιλίας που βλάπτει δευτεροπαθώς και τη δεξιά κοιλία. Η ικανότητα της αντλίας βλάπτεται, η καρδιά προσπαθεί να αντιρροπήσει με υπερδιάταση και υπερτροφία του μυοκαρδίου, αλλά μετά από κάποιο χρονικό διάστημα αποτυγχάνει, οδηγώντας σε δύσπνοια, λόγω άθροισης υγρού στους πνεύμονες (πνευμονικό οίδημα). Λόγω της αποτυχίας να λειτουργήσει η καρδιά σωστά μειώνεται ο καρδιακός όγκος παλμού και η κόπωση είναι ένα πρόβλημα. Όταν η κατάσταση εξελιχθεί, το υγρό διατείνει το ήπαρ και οι αστράγαλοι διογκώνονται (οιδήματα κάτω άκρων).

Οι μυοκαρδιοπάθειες μπορεί να είναι δευτεροπαθείς από στεφανιαία νόσο ή να υπάρχουν χωρίς εμφανή αιτία ή να οφείλονται σε φλεγμονή του μυοκαρδίου (μυοκαρδίτιδα) λόγω ιογενών λοιμώξεων ή να οφείλονται σε υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ. Η μυοκαρδίτιδα μπορεί να ιαθεί, όπως επίσης να ιαθεί και η μυοκαρδιοπάθεια που οφείλεται στο αλκοόλ, εάν ο ασθενής διακόψει πλήρως το αλκοόλ, αλλά οι περισσότερες μορφές μυοκαρδιοπαθειών είναι προοδευτικές και εξελίσσονται, απαιτώντας κατάλληλη αγωγή για να διατηρηθεί ποιότητα και διάρκεια της ζωής.

Βαλβιδοπάθειες :   Συχνότερα προσβάλλονται η μιτροειδής και η αορτική βαλβίδα, που μπορεί να στενωθούν ή να ανεπαρκούν. Η πνευμονική βαλβίδα προσβάλλεται συνήθως συγγενώς, ενώ η τριγλώχινη βαλβίδα προσβάλλεται λόγω ρευματικού πυρετού, οπότε συνήθως συνυπάρχει και προσβολή της μιτροειδούς και της αορτικής βαλβίδας. Ο ρευματικός πυρετός, συνήθως στα παιδιά, παραμένει μια συχνή αιτία χρόνιων βαλβιδοπαθειών που προκαλεί στένωση, ανεπάρκεια ή μεικτή βλάβη της μιτροειδούς και αορτικής βαλβίδας, αλλά κάθε βαλβίδα έχει τις δικές της ξεχωριστές αιτίες κακής τους λειτουργίας.

Πάθηση της αορτικής βαλβίδας :   Είναι συχνότερη στους ενήλικες. Όταν στενεύει, η καρδιά υπερτρέφεται και αργότερα ανεπαρκεί. Τα συμπτώματα της στηθάγχης ή της δύσπνοιας είναι συχνά και ίλιγγος ή συγκοπή μπορεί να συμβούν. Η αντικατάσταση της βαλβίδας είναι πολύ αποτελεσματική θεραπεία, ακόμη και στους ενήλικες. Η αορτική στένωση μπορεί να οφείλεται σε εκφύλιση (γεροντική ασβεστοποίηση), σε κληρονομική ύπαρξη δύο γλωχίν ων αντί για τρεις ή σε ρευματικό πυρετό. Αορτική ανεπάρκεια επίσης οδηγεί σε υπερτροφία, λόγω της παλινδρόμησης του αίματος στην αριστερή κοιλία, αλλά η διάταση είναι συχνότερη. Η δύσπνοια είναι το συχνότερο σύμπτωμα. Οι αιτίες είναι οι ίδιες με της στένωσης, αλλά εδώ επίσης περιλαμβάνονται και φλεγμονώδεις καταστάσεις όπως σύφιλη, αγκυλωτική σπονδυλίτιδα και άλλες διαταραχές του συνδετικού ιστού. Η βαλβίδα μπορεί επίσης να ανεπαρκή εάν η αορτή διαταθεί, δια τείνοντας έτσι και το δακτύλιο της βαλβίδας, όπως συμβαίνει στην υπέρταση, στο αορτικό ανεύρυσμα και στο σύνδρομο Martan –μια κληρονομική διαταραχή του συνδετικού ιστού που προκαλεί καρδιοπάθεια. Η ενδοκαρδίτιδα μπορεί να επιδεινώσει οξέως ή χρονίως την αορτική βαλβίδα, την οποία καταστρέφει και μερικές φορές οδηγεί στην ανάπτυξη ανώμαλων εκβλαστήσεων στη βαλβίδα, που μπορεί να αποσπαστούν και να προκαλέσουν εγκεφαλικό επεισόδιο ή να προκαλέσουν αποφράξεις στο έντερο ή στα άκρα.

Μιτροειδοπάθεια :   Η στένωση της μιτροειδούς οφείλεται σε ρευματικό πυρετό. Η ανεπάρκεια της μιτροειδούς μπορεί να είναι ρευματικής αιτιολογίας, αλλά σε απουσία στένωσης μπορεί να οφείλεται σε ισχαιμία, έμφραγμα, φλεγμονή, λοίμωξη ή συγγενή αδυναμία (πρόπτωση). Η βαλβίδα μπορεί επίσης να ανεπαρκή εάν διαταθεί σε μια δια τεταμένη κοιλία (λειτουργική ανεπάρκεια). Η ενδοκαρδίτιδα προσβάλλει τη βαλβίδα με τον ίδιο τρόπο, όπως την αορτική. Τα συμπτώματα της μιτροειδοπάθειας είναι κυρίως δύσπνοια, που μπορεί να οδηγήσει σε ασθμαίνουσα αναπνοή ή το βραδινό ξύπνημα και τη λήψη αναπνοής σε καθιστική θέση. Η κατάσταση επιδεινώνεται όταν υπάρχουν αρρυθμίες που είναι συχνές όταν η πάθηση γίνεται σοβαρότερη. Αυτό οδηγεί σε απώλεια της ικανότητάς της σε ποσοστό πάνω από 25% και υπάρχει προδιάθεση δημιουργίας θρόμβων λόγω της στάσης του αίματος, καθόσον η καρδιά αδυνατεί να ωθήσει το αίμα στην περιφέρεια. Η μιτροειδής ανεπάρκεια μπορεί να παραμένει ήπια και να μη δημιουργήσει προβλήματα για πολλά χρόνια, αλλά πρέπει να υπάρχει αντιβιοτική κάλυψη για την προφύλαξη από ενδοκαρδίτιδα.

Ενδοκαρδίτιδα :   Λοίμωξη της καρδιάς που μπορεί οξέως να καταστρέψει μια βαλβίδα ή να οδηγήσει σε προοδευτική καταστροφή. Εάν ληφθούν αντιβιοτικά σε πρώιμη φάση, μπορεί να προληφθούν οι επιπλοκές. Αυτό πρέπει να γίνεται πριν από κάποια οδοντική θεραπεία. Εάν διαπιστωθεί ενδοκαρδίτιδα, πρέπει να ξεκινήσει επειγόντως ενδοφλέβια χορήγηση αντιβιοτικών και μερικές φορές απαιτείται και χειρουργική επέμβαση. Η θνησιμότητα είναι 30%, αλλά μπορεί να είναι μεγαλύτερη εάν η λοίμωξη εγκατασταθεί σε μια προσθετική βαλβίδα. Οι επιπλοκές είναι καρδιακή ανεπάρκεια, σοκ, εμβολή και εγκεφαλική σύγχυση.

Περικαρδίτιδα :   Η φλεγμονή του περικαρδίου. Το περικάρδιο γίνεται τραχύ και υπάρχει πόνος καθώς τρίβεται η καρδιά πάνω στο περικάρδιο. Αυτό ακούγεται με το στηθοσκόπιο ως ένας χαρακτηριστικός ήχος (περικαρδική τριβή). Πυρετός είναι συνήθως παρών και η ίωση είναι η συχνότερη αιτία. Μπορεί να συμβεί σε ρευματικό πυρετό, νεφρική ανεπάρκεια, φυματίωση ή σε μια γειτονική πνευμονική πάθηση, όπως πνευμονία ή καρκίνο. Η φλεγμονή μπορεί να προκαλέσει παραγωγή και άθροιση υγρού μέσα στο περικάρδιο που πιέζει την καρδιά και προκαλεί με πτώση της αρτηριακής πίεσης, ασθενή σφυγμό ή κυκλοφοριακή ανεπάρκεια (επιπωματισμός). Η θεραπεία συνίσταται στην αφαίρεση του υγρού μέσω αναρρόφησις με βελόνα και σύριγγα. Μετά η θεραπεία κατευθύνεται στην αιτία της πάθησης.

Αρρυθμίες :  Συχνές και διαφόρων μορφών. Πολλές δεν αντανακλούν υποκείμενη πάθηση. Συνήθως ο ασθενής αισθάνεται τους ανώμαλους καρδιακούς παλμούς (προκάρδιοι παλμοί), που μπορεί να είναι ταχείς ή να εμφανίζονται σαν να χάνεται ένας χτύπος ή να γίνονται αισθητοί ως κλοτσιά. Η συχνότερη αιτία είναι το στρες και η κατανάλωση διεγερτικών, όπως καφεΐνη ή αλκοόλ. Μερικές φορές η κατάσταση είναι ενοχλητική, αν και ακίνδυνη και όχι άξια θεραπείας και δεν πρέπει να χορηγούνται φάρμακα εάν δεν υπάρχει εμφανής πάθηση.

Υπάρχουν διαταραχές στις οποίες παρουσιάζονται διαδοχικά ταχυκαρδία και βραδυκαρδία, που εναλλάσσονται η μια την άλλη.

Κολπική μαρμαρυγή :   Μπορεί να συμβεί χωρίς εμφανή πάθηση, αλλά συνήθως εμφανίζεται όταν υπάρχει στεφανιαία πάθηση, μυοκαρδιοπάθεια, υπέρταση ή βαλβιδοπάθεια της μιτροειδούς. Ο ρυθμός είναι πολύ ανώμαλος και μπορεί να οδηγήσει σε γρήγορα και πτωχά συνδυασμένες συσπάσεις που οδηγούν σε καρδιακή ανεπάρκεια. Η θεραπεία μπορεί να κατευθυνθεί άμεσα στην επαναφορά της φυσιολογικής λειτουργίας της καρδιάς με φάρμακα ή με ηλεκτρικό σοκ ή με έλεγχο της ταχυκαρδίας με φάρμακα όπως η διγοξίνη. Είναι μια σοβαρή ανωμαλία. Αντιπηκτικά, όπως η βαρφαρίνη, συχνά χορηγούνται.

Εκτακτοσυστολές :   Είναι πολύ συχνές και γίνονται αντιληπτές ως έκτακτες συστολές μεταξύ δύο φυσιολογικών συστολών ή ως απώλεια μιας φυσιολογικής συστολής. Δεν είναι συνήθως σοβαρές, αλλά μπορεί να επιπλέξουν τη στεφανιαία πάθηση ή μια μυοκαρδιοπάθεια, οπότε ορισμένες μορφές χρειάζονται ειδική θεραπεία.

Κολποκοιλιακός αποκλεισμός :   Αναφέρεται στην αποτυχία αγωγής των φυσιολογικών ηλεκτρικών ερεθισμάτων του συστήματος αγωγιμότητας της καρδιάς.

Υπάρχουν 3 μορφές:   1ου βαθμού, που μπορεί να είναι μια φυσιολογική παραλλαγή που δεν προκαλεί επιβράδυνση,

2ου βαθμού, που προκαλεί διαλείπουσα επιβράδυνση, και

3ου βαθμού ή πλήρης αποκλεισμός, όπου δεν υπάρχει ηλεκτρική σύνδεση και η καρδιά πάλλεται πολύ αργά, κάτι που οδηγεί σε συγκοπή (επεισόδια Adams-Stokes) ή σε καρδιακή ανεπάρκεια. Για τις περισσότερες περιπτώσεις 2ου βαθμού και για τον πλήρη αποκλεισμό, η τοποθέτηση βηματοδότη ανακουφίζει από τα συμπτώματα και αποκαθιστά σχεδόν τη φυσιολογική λειτουργία και βελτιώνει το προσδόκιμο επιβίωσης.

Πάθηση του φλεβόκομβου :   Ο κύριος ηλεκτρικός έλεγχος της καρδιάς γίνεται από το φλεβόκομβο. Εάν υπάρχει μια πάθηση ή κληρονομική δυσλειτουργία του φλεβόκομβου, η καρδιά μπορεί να αναπτύξει αργούς ή γρήγορους ή αμφότερους τους τελευταίους ρυθμούς εναλλασσόμενους. Η παρακολούθηση της λειτουργίας με ένα μηχάνημα (Holder) μπορεί να δείξει αυτή την ανωμαλία. Η θεραπεία περιλαμβάνει φάρμακα, βηματοδότη ή και αμφότερα.

Διάφορα. 

Υπάρχουν πολλές ασυνήθιστες αιτίες καρδιακών προβλημάτων που προκαλούν στο πάσχον άτομο ανικανότητα.

Τέτοιες αιτίες είναι η υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια, που μπορεί να προκαλέσει στηθάγχη, αρρυθμίες και αιφνίδιο θάνατο και το σύνδρομο Woll-Parkinson-White, όπου προκαλείται ταχυκαρδία σοβαρή λόγω επιτάχυνσης του συστήματος αγωγιμότητας της καρδιάς. 
Αυτό το σύνδρομο μπορεί να προκαλεί πόνο, ίλιγγο και συγκοπές. 

Μερικές ηλεκτρικές καταστάσεις της καρδιάς χρήζουν μιας ειδικής μελέτης, της ηλεκτροφυσιολογικής μελέτης, όπου γίνεται καταγραφή των ανωμαλιών, επιτρέποντας έτσι τη χορήγηση φαρμάκων ή τη θεραπεία με κάποια παρέμβαση που ανακόπτει την ανώμαλη αγωγή ηλεκτρικών ερεθισμάτων.    

  Επιμέλεια Άρθρου & Φωτογραφίας : Γεώργιος Λυμπερόπουλος

Η αναζήτηση στο άρθρο :  kardia, Heard, Γνώση, Ιατρική, Ανατομία, gnosi, gnosh, anatomy, ygia, υγεία, ygeia, iatriki, καρδιακό σύστημα, kardiakos, #kardiakos, #kardia, #heard, @kardia, @kardiakos,