Ολυμπιείο – olympieio

Ναός του Ολύμπιου Δία στην Αθήνα, μεταξύ Ζαππείου και Ιλισού. Είναι το σπουδαιότερο κορινθιακού ρυθμού κτίριο των ελληνιστικών χρόνων στη μητροπολιτική Ελλάδα και ο μεγαλύτερος αρχαίος ναός στην Αθήνα.   .  . 

Τα θεμέλιά του είχαν βάλει οι Πεισιστρατίδες (6ος αι. π.Χ.), αλλά το έργο διακόπηκε μετά την κατάλυση της εξουσίας τους. Το 174 π.Χ. ο βασιλιάς της Συρίας Αντίοχος Δ' ο Επιφανής άρχισε να χτίζει το ναό πάνω στα παλιά θεμέλια. Οι εργασίες ανατέθηκαν στο Ρωμαίο αρχιτέκτονα Κοσσούτιο, που άλλαξε τον αρχιτεκτονικό ρυθμό από δωρικό σε κορινθιακό. Ο ναός όμως έμεινε και πάλι ατέλειωτος. Το 86 π.Χ. ο Σύλλας μετέφερε στη Ρώμη μερικά κιονόκρανά του και μονόλιθους στύλους προορισμένους για το σηκό, που χρησιμοποιήθηκαν εκεί στο διάκοσμο του ναού του Καπιτωλίου και η επίδρασή τους στη ρωμαϊκή τέχνη υπήρξε μεγάλη.

 Η εργασία ξανασυνεχίστηκε στα χρόνια του Αύγουστου (31 π.Χ. - 11 μ.Χ.), αλλά η αποπεράτωση του ναού συντελέστηκε μόνο στα χρόνια του αυτοκράτορα Αδριανού (124/125 μ.Χ.). Μέσα στο ναό ο αυτοκράτορας έστησε πελώριο χρυσελεφάντινο άγαλμα του Δία.

Σύμφωνα με τα τελευταία σχέδια ο ναός ήταν τρίπτερος με οχτώ κίονες στις στενές πλευρές και δίπτερος με 20 κίονες στις μακρές. Το μήκος του ήταν 108 μ. και το πλάτος του 41 μ. Φαίνεται πως είχε στέγη. Σώζονται 15 κίονες όρθιοι και τμήματα του επιστυλίου.

Στον αρχαιολογικό χώρο του Ολυμπιείου σώζονται ακόμη ο περίπτερος δωρικός ναός του Δελφινίου Απόλλωνα (500 π.Χ.), το επί Δελφινίω δικαστήριο, οι πύλες του τείχους του Θεμιστοκλή που χρονολογούνται στο 479/478 π.Χ., το ρωμαϊκό βαλανείο (124/132 μ.Χ.), ο μικρός δίπτερος ναός του Κρόνου και της Ρέας (150 μ.Χ.), και η περίφημη Πύλη του Αδριανού που χρονολογείται στο 131 μ.Χ.

  Επιμέλεια Άρθρου & Φωτογραφίας : Γεώργιος Λυμπερόπουλος