Υποβρύχιο – Ypovrichio

Πλοίο που μπορεί να κινείται στην επιφάνεια, αλλά και κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.  .  . 

Χρησιμοποιείται κυρίως για πολεμικούς σκοπούς, αλλά και για υποθαλάσσιες επιστημονικές εργασίες και έρευνες. Το σχήμα, τόσο στα ατομικά και πυρηνικά όσο και στα συμβατικά υποβρύχια, είναι όσο το δυνατό υδροδυναμικό για να περιορίζεται στο ελάχιστο (πρακτικά) η αντίσταση του νερού και να αναπτύσσει το σκάφος σημαντικές ταχύτητες (περίπου 30 κόμβους).

Πρώτος ο Αμερικανός Ντ. Μπούνσελ κατασκεύασε το ξύλινο υποβρύχιο «Χελώνα» με χειροκίνητη έλικα (1775). Αργότερα ο Αμερικανός Ρ. Φούλτον το χειροκίνητο υποβρύχιο «Ναυτίλος». Προς τα τέλη του 19ου αι. εντάθηκαν οι προσπάθειες για την κατασκευή μηχανοκίνητων υποβρυχίων που οδήγησαν στην κατασκευή των ηλεκτροκίνητων υποβρυχίων. Γρήγορα όμως εγκαταλείφθηκε ο τύπος αυτός, γιατί είχε περιορισμένες δυνατότητες σε αυτόνομη κίνηση.

Η χρησιμοποίηση των μηχανών εσωτερικής καύσης έλυσε το πρόβλημα της αυτονομίας στην κίνηση του υποβρυχίου, το οποίο στον α’ παγκόσμιο πόλεμο έπαιξε σημαντικό ρόλο στις θαλάσσιες επιχειρήσεις. Ως και σήμερα τα συμβατικά υποβρύχια για να καταδυθούν χρησιμοποιούν δεξαμενές που γεμίζουν με θαλασσινό νερό και έτσι βυθίζονται, ενώ για να αναδυθούν, αποβάλλουν το νερό με τη βοήθεια πιεσμένου αέρα. Το κυριότερο όπλο των υποβρυχίων είναι οι τορπίλες, ενώ χαρακτηριστικό γνώρισμά τους είναι το περισκόπιο.

Μετά το β’ παγκόσμιο πόλεμο κατασκευάστηκαν τα πρώτα ατομικά υποβρύχια που κινούνται για πολύ χρόνο κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας με τη βοήθεια κινητήρων οι οποίοι λειτουργούν με ατομική ενέργεια. Ακολούθησε το πυρηνοκίνητο υποβρύχιο που έχει μεγάλη αυτονομία στις κινήσεις του και τρομερή ισχύ. Διαθέτει πυρηνικούς πυραύλους που τους εκτοξεύει κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Επιμέλεια Άρθρου & Φωτογραφίας : Γεώργιος Λυμπερόπουλος